Народ

Чалавек - ня толькі чалавек, але нашчадак усіх сваіх продкаў і продак усіх сваіх нашчадкаў, увесь свой Род. Род людзей узыходзіць да Першага Продка. Першы Продак зьяўляецца ўвасабленьнем Вялікага Продка. 

Чалавек - ня толькі чалавек, але частка чалавецтва, грамады людзей, безь якой яго няма і ня можа ўзьнікнуць. Грамада людзей - гэта станова, што ўяўляе сабой мову. Яна мае свае імёны і правілы іх дачыненьня. Імёны гэтай мовы ініцыялізуюцца жывымі людзьмі. Гэтая мова і ёсьць чалавецтва.

Вялікі Продак стварыў мову чалавецтва, а затым ініцыялізаваў яе імёны усім сабой, такой жа мовай чалавецтва. Так нарадзіўся першы чалавек, а яго нашчадкі сталі явамі імёнаў мовы чалавецтва. Вялікі Продак нараджаецца ў кожным чалавеку, каб спазнаць паўнату сябе. Таму людзі - гэта племя, спаўненьне чалавека.

Чалавецтва нараджаецца і жыве ўнутры Вялікага Продка і бачыць яго як сьвет, што зьяўляе перад ім Маўклівая Мова, Радзіма. Людзі паміраюць унутры Вялікага Продка, які захоўвае іх усіх у памяці мовы чалавецтва. Паміраючы, чалавек далучаецца да ліку продкаў, Дзядоў. Іх нашчадкі займаюць месца продкаў у мове чалавецтва.

Народ - гэта чалавецтва, гэта паўната становы, структуры, калі ўсе імёны мовы чалавецтва запоўнены людзьмі. Але чалавецтва расьце, яно памнажаецца і людзей становіцца больш за імёны мовы грамадзтва. Так узьнікае малады рой, які аддзяляецца ад чалавецтва і стварае новы народ, новую поўную мову чалавецтва, запаўняючы сабой яе імёны. У новым народзе зноў ёсьць першы Продак і яго нашчадкі.

Чалавек бяз долі ў народзе, бязь імені ў мове чалавецтва - чалавек празапас. Каб атрымаць долю ў народзе, трэба ня проста нарадзіцца, але атрымаць імя ў мове народу.

Людзі гавораць паміж сабой Гаваркой Мовай, гэта іх твор. Але іх Гаваркую мову слухае і паказвае іншым толькі Маўклівая Мова Вялікага Продка. Гаворачы між сабой, яны, ня ведаючы таго, гавораць толькі зь ім. Гаваркой Мовай народы твораць свае сутворы як узоры на тканіне першай Маўклівай Мовы.