May 6, 2013

То ты ёсьць


Chāṇḍogya-upaniṣad, 6.9,10,13

6.9.1 Як, дарагі, мёд вырабляюць пчолы, калі, сокі многіх дрэваў сабраўшы, да адзінства ўвесь сок прыводзяць,
6.9.2 і як там яны ня робяць розьніцы - “я сок таго дрэва, а я сок гэтага дрэва” - гэтаксама напраўду, дарагі, і ўсе гэтыя створы, прыйшоўшы ў існае, ня ведаюць, што прыйшлі ў існае:
6.9.3 і кім бы яны не былі, ці то тыграм, ці лявом, ці ваўком, ці вепруком, ці чарвяком, ці мятлікам, ці аваднём, ці мошкай, ўсё адно становяцца Тым.
6.9.4 І тая адзінка - гэтасамасьць, гэта ўсё. То ісьціна. То Сам. То ты ёсьць, Сьветлакметны. "Яшчэ больш хай вучыць вызнаньню багавіт". "Хай так, дарагі" - так ён мовіў.

6.10.1 Гэтыя рэкі, дарагі, усходнія цякуць на ўсход, заходнія - на захад. З мора яны ўплынаюць у мора. І быве адно тое мора. І там яны ня ведаюць - гэта я, а гэта я -
6.10.2 гэтаксама напраўду, дарагі, і ўсе гэтыя створы з існага прыйшоўшы, ня ведаюць, што прыйшлі з існага. І кім бы яны не былі, ці то тыграм, ці лявом, ці ваўком, ці вепруком, ці чарвяком, ці мятлікам, ці аваднём, ці мошкай, ўсё адно становяцца Тым.
6.10.3 І тая адзінка - гэтасамасьць, гэта ўсё. То ісьціна. То Сам. То ты ёсьць, Сьветлакметны. "Яшчэ больш хай вучыць вызнаньню багавіт". "Хай так, дарагі" - так ён мовіў.

6.13.1 “Гэтую соль у ваду паклаўшы, прыходзь да мяне зранку”. Так і зрабіў ён. Той сказаў яму: “Тую соль, што ты паклаў учора ў ваду, прынясі цяпер”. І ён, пашукаўшы яе, не знайшоў.
6.13.2 Бо яна расчынілася. “Тады пасмакуй яе з дна, якая яна?” - “Яна салёная” - “Пасярэдзіне пасмакуй” - “Салёная” - “З паверхні пасмакуй” - “Салёная” - “Пакінь яе і прысядзь ля мяне”. Так і зрабіў ён. “То заўсёды аднолькава”. І той мовіў яму: “І тут напраўду, дарагі, ты не заўважаеш Тое, але яно тут напраўду”.
6.13.3 І тая адзінка - гэтасамасьць, гэта ўсё. То ісьціна. То Сам. То ты ёсьць, Сьветакметны. "Яшчэ больш хай вучыць вызнаньню багавіт". "Хай так, дарагі" - так ён мовіў.



6.9.1 yathā somya madhu madhukṛto nistiṣṭhanti nānātyayānāṃ vṛkṣāṇāṃ rasān samavahāram ekatāṃ rasaṃ gamayanti,
6.9.2 te yathā tatra na vivekaṃ labhante 'muṣyāhaṃ vṛkṣasya raso 'smy amuṣyāhaṃ vṛkṣasya raso 'smīti. evam eva khalu somyemāḥ sarvāḥ prajāḥ sati saṃpadya na viduḥ sati saṃpadyāmaha iti.
6.9.3 ta iha vyaghro vā siṃho vā vṛko vā varāho vā kīṭo vā pataṅgo vā daṃśo vā maśako vā yad yad bhavanti tad ābhavanti
6.9.4 sa ya eṣo 'ṇimaitad ātmyam idaṃ sarvam. tat satyam. sa ātmā. tat tvam asi śvetaketo iti. bhūya eva mā bhagavān vijñāpayatv iti. tathā somyeti hovāca.
6.10.1 imāḥ somya nadyaḥ purastāt prācyaḥ syandante paścāt pratīcyaḥ. tāḥ samudrāt samudram evāpiyanti. sa samudra eva bhavati. tā yathā tatra na vidur iyam aham asmīyam aham asmīti.
6.10.2 evam eva khalu somyemāḥ sarvāḥ prajāḥ sata āgamya na viduḥ sata āgacchāmaha iti.
ta iha vyāghro vā siṃho vā vṛko vā varāho vā kīṭo vā pataṅgo vā daṃśo vā maśako vā yad yad bhavanti tad ābhavanti
6.10.3 sa ya eṣo 'ṇimaitad ātmyam idaṃ sarvam. tat satyam. sa ātmā. tat tvam asi śvetaketo iti. bhūya eva mā bhagavān vijñāpayatv iti. tathā somyeti hovāca

6.13.1 lavaṇam etad udake 'vadhāyātha mā prātar upasīdathā iti. sa ha tathā cakāra. taṃ hovāca. yad doṣā lavaṇam udake 'vādhā aṅga tad āhareti. tad dhāvamṛśya na viveda
6.13.2 yathā vilīnam eva. aṅgāsyāntād ācāmeti. katham iti. lavaṇam iti. madhyād ācāmeti. katham iti. lavaṇam iti. antād ācāmeti. katham iti. lavaṇam iti. abhiprāsyaitad atha mopasīdathā iti. tad dha tathā cakāra. tac chaśvat saṃvartate. taṃ hovācātra vāva kila tat somya na nibhālayase 'traiva kileti.
6.13.2 sa ya eṣo 'ṇimaitad ātmyam idaṃ sarvam. tat satyam. sa ātmā. tat tvam asi śvetaketo iti. bhūya eva mā bhagavān vijñāpayatv iti. tathā somyeti hovāca.

May 1, 2013

Тое

Īśāvāsya-upaniṣad

ОМ,
Поўнае тое, поўнае гэта, паходзіць ад поўнага поўнае,
адняўшы ад поўнага поўнае, толькі поўнае і застаецца.
Ом, спакой, спакой, спакой.

Уладар асягае ўсё гэта, тое, што рушыць у сьвеце,
пакінутым ім жывіся, ня прагні чужога скарба. |1|
Учыняючы так тут учынкі, жадацьме пражыць стагодзьдзе,
і калі ты ў гэтым ня іншы, ня брудзіць чын чалавека. |2|
Бяссонцыя тыя сьветы, цемрай сьляпой ахінуты,
рушаць туды, зыйшоўшы, самазабойныя людзі. |3|
Непарушна адно, што за мысел хутчэй,
          недасяжна для Дзіваў, што рушыла першым,
Тое, стоячы, тых, што бягуць, абганяе,
          на ім воды трымае Ўзьнікаючы ў Маці. |4|
Тое рушыць і Тое ня рушыць, Тое блізка і Тое далёка,
унутры ўсяго гэтага Тое, ўсяго вонках гэтага Тое. |5|
Але які спазірае ў сабе ўсе быты суцэльна,
і ўва ўсіх бытах сябе, той ня страшыцца болей. |6|
Для якога вызнаўцы сталі сабой самім усе быты,
у таго, хто бачыць адзінства, якая аблуда ці гора? |7|
Усё асягнуў ён сьветлы, бясьцельны,
          бязранны, бязганны, бязжыльны, прычысты,
рухазор, мыславолец, свабытны, паўсюдны,
          які ўсё разьмерыў на вечныя векі. |8|
У цемру сьляпую ідуць, якія шануюць няведу,
і ў яшчэ большую цемру, якія здаволены ведай. |9|
Тое іншым завуць ад веды, іншым завуць ад няведы -
так мы чулі ад мудрых, што Тое нам паказалі. |10|
Той, хто няведу і веду ведае разам абедзьве,
сьмерць перасекшы няведай, ведай сягае нясьмерця. |11|
У цемру сьляпую ідуць, якія шануюць няўзбытак,
і ў яшчэ большую цемру, якія здаволены ўзбытам. |12|
Тое іншым завуць ад узбыту, іншым завуць ад няўзбыту -
так мы чулі ад мудрых, што Тое нам паказалі. |13|
Які і ўзбытак, і згубу ведае разам обое,
згубай сьмерць перасекшы, узбытам сягае нясьмерця. |14|
Залата-кветным кругам закрыта ісьціны вусьце,
Тое адкрый мне, Годзе, для праўды й ісьціны зору. |15|
Год, Руш адзіны, Стрым, Сьветач,
          сып промні, зьбяры сваё зьзяньне,
твой той вобраз найлепшы, што бачу,
          Той я ёсьць, я ёсьць гэты Продак. |16|
Дых - у несьмертны вецер, у спопел - гэтае цела.
ОМ, воля, помні чын, воля, помні, воля, чын помні! |17|
Агонь, вядзі добрасьцегам у рай нас, бог, веднік дарогаў,
адразі ад нас ліха крывое, мы дамо табе большую славу. |18|

ОМ, род - прастор.



Oṃ
pūrṇam adaḥ pūrṇam idam pūrṇāt pūrṇam udacyate |
pūrṇasya pūrṇam ā-dāya pūrṇam evāvaśiṣyate ||
Oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ||

īśā́vāsyàm idáṃ sárvaṃ yát kíñ ca jágatyāṃ jágat |
téna tyakténa bhuñjīthā mā́ gṛdhaḥ kásya svid dhánam |1|
kurvánnevéhá kármāṇi jijīviṣécchatáṃ sámāḥ |
eváṃ tváyi nā́nyáthetò'sti ná kárma lipyate náre |2|
asuryā̀ nā́ma té lokā́ andhéna támasā́vṛtāḥ |
tā́m̐s té prétyā́bhi gacchanti yé ké cātmaháno jánāḥ |3|
ánejad ékaṃ mánaso jávīyo
          naínad devā́ āpnuvan pū́rvam árṣat |
tád dhā́vato 'nyā́n átyeti tíṣṭhat
          tásminn apó mātaríśvā dadhāti |4|
tád ejati tán naíjati tád dūré tád v antiké |
tád antár asya sárvasya tád u sárvasyāsya bāhyatáḥ |5|
yás tú sárvāṇi bhūtā́nyātmánnevā́nu páśyati |
sarvabhūtéṣu cātmā́naṃ táto ná ví jugupsate |6|
yásmint sárvāṇi bhūtā́nyātmaívā́bhūd vijānatáḥ |
tátra kó móhaḥ káḥ śóka ekatvám anupáśyataḥ |7|
          sá páryagāc chukrám akāyám avraṇám
asnāviráṃ śuddhám ápāpaviddham |
          kavír manīṣī́ paribhū́ḥ svayambhū́r
yāthātathyató 'rthān vyàdadhāc chāśvatī́bhyaḥ sámābhyaḥ |8|
andháṃ támaḥ práviśanti yé 'sambhūtim upā́sate |
táto bhū́ya iva té támo yá u sámbhūtyāṃ ratā́ḥ |9|
anyád evā́húḥ sambhavā́d anyád āhur ásambhavāt |
íti śuśruma dhī́rāṇāṃ yé nas tád vi cacakṣiré |10|
sámbhūtiṃ ca vināśáṃ ca yás tád védobháyaṃ sahá |
vināśéna mṛtyúṃ tīrtvā́ sámbhūtyāmṛ́tam aśnute |11|
andháṃ támaḥ práviśanti yé 'vidyām upā́sate |
táto bhū́ya iva té támo yá u vidyā́yāṃ ratā́ḥ |12|
anyád evā́húr vidyā́yā anyád āhur ávidyāyāḥ |
íti śuśruma dhī́rāṇāṃ yé nas tád vi cacakṣiré |13|
vidyā́ṃ cā́vidyāṃ ca yás tád védobháyaṃ sahá |
ávidyayā mṛtyúṃ tīrtvā́ vidyáyāmṛ́tam aśnute |14|
hiraṇmáyena pā́treṇa satyásyā́pihitaṃ múkham |
tát tváṃ pūṣann ápā́vṛṇu satyádharmāya dṛṣṭáye |15|
pū́ṣann ekarṣe yama sūrya prā́jāpatya
          vyū̀ha raśmī́n sámūha téjo
yát te rūpáṃ kályāṇatamaṃ tát te paśyāmi
          yò 'sā́v asáu púruṣaḥ sò 'hám asmi |16|
vāyúr ánilam amṛ́tam áthedáṃ bhásmāntaṃ śárīram |
āūṃ kráto smara kṛtáṃ smara kráto smara kṛtáṃ smara |17|
          ágne náya supáthā rāyé asmā́n
víśvāni deva vayúnāni vidvā́n |
          yuyodhy àsmáj juhurāṇám éno
bhū́yiṣṭhāṃ te námaüktiṃ vidhema |18|

OM kham brahma ||