То ты ёсьць

Chāṇḍogya-upaniṣad, 6.9,10,13

6.9.1 Як, дарагі, мёд вырабляюць пчолы, калі, сокі многіх дрэваў сабраўшы, да адзінства ўвесь сок прыводзяць,
6.9.2 і як там яны ня робяць розьніцы - “я сок таго дрэва, а я сок гэтага дрэва” - гэтаксама напраўду, дарагі, і ўсе гэтыя створы, прыйшоўшы ў існае, ня ведаюць, што прыйшлі ў існае:
6.9.3 і кім бы яны не былі, ці то тыграм, ці лявом, ці ваўком, ці вепруком, ці чарвяком, ці мятлікам, ці аваднём, ці мошкай, ўсё адно становяцца Тым.
6.9.4 І тая адзінка - гэтасамасьць, гэта ўсё. То ісьціна. То Сам. То ты ёсьць, Сьветлакметны. "Яшчэ больш хай вучыць вызнаньню багавіт". "Хай так, дарагі" - так ён мовіў.

6.10.1 Гэтыя рэкі, дарагі, усходнія цякуць на ўсход, заходнія - на захад. З мора яны ўплынаюць у мора. І быве адно тое мора. І там яны ня ведаюць - гэта я, а гэта я -
6.10.2 гэтаксама напраўду, дарагі, і ўсе гэтыя створы з існага прыйшоўшы, ня ведаюць, што прыйшлі з існага. І кім бы яны не былі, ці то тыграм, ці лявом, ці ваўком, ці вепруком, ці чарвяком, ці мятлікам, ці аваднём, ці мошкай, ўсё адно становяцца Тым.
6.10.3 І тая адзінка - гэтасамасьць, гэта ўсё. То ісьціна. То Сам. То ты ёсьць, Сьветлакметны. "Яшчэ больш хай вучыць вызнаньню багавіт". "Хай так, дарагі" - так ён мовіў.

6.13.1 “Гэтую соль у ваду паклаўшы, прыходзь да мяне зранку”. Так і зрабіў ён. Той сказаў яму: “Тую соль, што ты паклаў учора ў ваду, прынясі цяпер”. І ён, пашукаўшы яе, не знайшоў.
6.13.2 Бо яна расчынілася. “Тады пасмакуй яе з дна, якая яна?” - “Яна салёная” - “Пасярэдзіне пасмакуй” - “Салёная” - “З паверхні пасмакуй” - “Салёная” - “Пакінь яе і прысядзь ля мяне”. Так і зрабіў ён. “То заўсёды аднолькава”. І той мовіў яму: “І тут напраўду, дарагі, ты не заўважаеш Тое, але яно тут напраўду”.
6.13.3 І тая адзінка - гэтасамасьць, гэта ўсё. То ісьціна. То Сам. То ты ёсьць, Сьветакметны. "Яшчэ больш хай вучыць вызнаньню багавіт". "Хай так, дарагі" - так ён мовіў.



6.9.1 yathā somya madhu madhukṛto nistiṣṭhanti nānātyayānāṃ vṛkṣāṇāṃ rasān samavahāram ekatāṃ rasaṃ gamayanti,
6.9.2 te yathā tatra na vivekaṃ labhante 'muṣyāhaṃ vṛkṣasya raso 'smy amuṣyāhaṃ vṛkṣasya raso 'smīti. evam eva khalu somyemāḥ sarvāḥ prajāḥ sati saṃpadya na viduḥ sati saṃpadyāmaha iti.
6.9.3 ta iha vyaghro vā siṃho vā vṛko vā varāho vā kīṭo vā pataṅgo vā daṃśo vā maśako vā yad yad bhavanti tad ābhavanti
6.9.4 sa ya eṣo 'ṇimaitad ātmyam idaṃ sarvam. tat satyam. sa ātmā. tat tvam asi śvetaketo iti. bhūya eva mā bhagavān vijñāpayatv iti. tathā somyeti hovāca.
6.10.1 imāḥ somya nadyaḥ purastāt prācyaḥ syandante paścāt pratīcyaḥ. tāḥ samudrāt samudram evāpiyanti. sa samudra eva bhavati. tā yathā tatra na vidur iyam aham asmīyam aham asmīti.
6.10.2 evam eva khalu somyemāḥ sarvāḥ prajāḥ sata āgamya na viduḥ sata āgacchāmaha iti.
ta iha vyāghro vā siṃho vā vṛko vā varāho vā kīṭo vā pataṅgo vā daṃśo vā maśako vā yad yad bhavanti tad ābhavanti
6.10.3 sa ya eṣo 'ṇimaitad ātmyam idaṃ sarvam. tat satyam. sa ātmā. tat tvam asi śvetaketo iti. bhūya eva mā bhagavān vijñāpayatv iti. tathā somyeti hovāca

6.13.1 lavaṇam etad udake 'vadhāyātha mā prātar upasīdathā iti. sa ha tathā cakāra. taṃ hovāca. yad doṣā lavaṇam udake 'vādhā aṅga tad āhareti. tad dhāvamṛśya na viveda
6.13.2 yathā vilīnam eva. aṅgāsyāntād ācāmeti. katham iti. lavaṇam iti. madhyād ācāmeti. katham iti. lavaṇam iti. antād ācāmeti. katham iti. lavaṇam iti. abhiprāsyaitad atha mopasīdathā iti. tad dha tathā cakāra. tac chaśvat saṃvartate. taṃ hovācātra vāva kila tat somya na nibhālayase 'traiva kileti.
6.13.2 sa ya eṣo 'ṇimaitad ātmyam idaṃ sarvam. tat satyam. sa ātmā. tat tvam asi śvetaketo iti. bhūya eva mā bhagavān vijñāpayatv iti. tathā somyeti hovāca.