Īśāvāsya-upaniṣad
ОМ,
Поўнае тое, поўнае гэта, паходзіць ад поўнага поўнае,
адняўшы ад поўнага поўнае, толькі поўнае і застаецца.
Ом, спакой, спакой, спакой.
Уладар асягае ўсё гэта, тое, што рушыць у сьвеце,
пакінутым ім жывіся, ня прагні чужога скарба. |1|
Учыняючы так тут учынкі, жадацьме пражыць стагодзьдзе,
і калі ты ў гэтым ня іншы, ня брудзіць чын чалавека. |2|
Бяссонцыя тыя сьветы, цемрай сьляпой ахінуты,
рушаць туды, зыйшоўшы, самазабойныя людзі. |3|
Непарушна адно, што за мысел хутчэй,
недасяжна для Дзіваў, што рушыла першым,
Тое, стоячы, тых, што бягуць, абганяе,
на ім воды трымае Ўзьнікаючы ў Маці. |4|
Тое рушыць і Тое ня рушыць, Тое блізка і Тое далёка,
унутры ўсяго гэтага Тое, ўсяго вонках гэтага Тое. |5|
Але які спазірае ў сабе ўсе быты суцэльна,
і ўва ўсіх бытах сябе, той ня страшыцца болей. |6|
Для якога вызнаўцы сталі сабой самім усе быты,
у таго, хто бачыць адзінства, якая аблуда ці гора? |7|
Усё асягнуў ён сьветлы, бясьцельны,
бязранны, бязганны, бязжыльны, прычысты,
рухазор, мыславолец, свабытны, паўсюдны,
які ўсё разьмерыў на вечныя векі. |8|
У цемру сьляпую ідуць, якія шануюць няведу,
і ў яшчэ большую цемру, якія здаволены ведай. |9|
Тое іншым завуць ад веды, іншым завуць ад няведы -
так мы чулі ад мудрых, што Тое нам паказалі. |10|
Той, хто няведу і веду ведае разам абедзьве,
сьмерць перасекшы няведай, ведай сягае нясьмерця. |11|
У цемру сьляпую ідуць, якія шануюць няўзбытак,
і ў яшчэ большую цемру, якія здаволены ўзбытам. |12|
Тое іншым завуць ад узбыту, іншым завуць ад няўзбыту -
так мы чулі ад мудрых, што Тое нам паказалі. |13|
Які і ўзбытак, і згубу ведае разам обое,
згубай сьмерць перасекшы, узбытам сягае нясьмерця. |14|
Залата-кветным кругам закрыта ісьціны вусьце,
Тое адкрый мне, Годзе, для праўды й ісьціны зору. |15|
Год, Руш адзіны, Стрым, Сьветач,
сып промні, зьбяры сваё зьзяньне,
твой той вобраз найлепшы, што бачу,
Той я ёсьць, я ёсьць гэты Продак. |16|
Дых - у несьмертны вецер, у спопел - гэтае цела.
ОМ, воля, помні чын, воля, помні, воля, чын помні! |17|
Агонь, вядзі добрасьцегам у рай нас, бог, веднік дарогаў,
адразі ад нас ліха крывое, мы дамо табе большую славу. |18|
ОМ, род - прастор.
Oṃ
pūrṇam adaḥ pūrṇam idam pūrṇāt pūrṇam udacyate |
pūrṇasya pūrṇam ā-dāya pūrṇam evāvaśiṣyate ||
Oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ||
īśā́vāsyàm idáṃ sárvaṃ yát kíñ ca jágatyāṃ jágat |
téna tyakténa bhuñjīthā mā́ gṛdhaḥ kásya svid dhánam |1|
kurvánnevéhá kármāṇi jijīviṣécchatáṃ sámāḥ |
eváṃ tváyi nā́nyáthetò'sti ná kárma lipyate náre |2|
asuryā̀ nā́ma té lokā́ andhéna támasā́vṛtāḥ |
tā́m̐s té prétyā́bhi gacchanti yé ké cātmaháno jánāḥ |3|
ánejad ékaṃ mánaso jávīyo
naínad devā́ āpnuvan pū́rvam árṣat |
tád dhā́vato 'nyā́n átyeti tíṣṭhat
tásminn apó mātaríśvā dadhāti |4|
tád ejati tán naíjati tád dūré tád v antiké |
tád antár asya sárvasya tád u sárvasyāsya bāhyatáḥ |5|
yás tú sárvāṇi bhūtā́nyātmánnevā́nu páśyati |
sarvabhūtéṣu cātmā́naṃ táto ná ví jugupsate |6|
yásmint sárvāṇi bhūtā́nyātmaívā́bhūd vijānatáḥ |
tátra kó móhaḥ káḥ śóka ekatvám anupáśyataḥ |7|
sá páryagāc chukrám akāyám avraṇám
asnāviráṃ śuddhám ápāpaviddham |
kavír manīṣī́ paribhū́ḥ svayambhū́r
yāthātathyató 'rthān vyàdadhāc chāśvatī́bhyaḥ sámābhyaḥ |8|
andháṃ támaḥ práviśanti yé 'sambhūtim upā́sate |
táto bhū́ya iva té támo yá u sámbhūtyāṃ ratā́ḥ |9|
anyád evā́húḥ sambhavā́d anyád āhur ásambhavāt |
íti śuśruma dhī́rāṇāṃ yé nas tád vi cacakṣiré |10|
sámbhūtiṃ ca vināśáṃ ca yás tád védobháyaṃ sahá |
vināśéna mṛtyúṃ tīrtvā́ sámbhūtyāmṛ́tam aśnute |11|
andháṃ támaḥ práviśanti yé 'vidyām upā́sate |
táto bhū́ya iva té támo yá u vidyā́yāṃ ratā́ḥ |12|
anyád evā́húr vidyā́yā anyád āhur ávidyāyāḥ |
íti śuśruma dhī́rāṇāṃ yé nas tád vi cacakṣiré |13|
vidyā́ṃ cā́vidyāṃ ca yás tád védobháyaṃ sahá |
ávidyayā mṛtyúṃ tīrtvā́ vidyáyāmṛ́tam aśnute |14|
hiraṇmáyena pā́treṇa satyásyā́pihitaṃ múkham |
tát tváṃ pūṣann ápā́vṛṇu satyádharmāya dṛṣṭáye |15|
pū́ṣann ekarṣe yama sūrya prā́jāpatya
vyū̀ha raśmī́n sámūha téjo
yát te rūpáṃ kályāṇatamaṃ tát te paśyāmi
yò 'sā́v asáu púruṣaḥ sò 'hám asmi |16|
vāyúr ánilam amṛ́tam áthedáṃ bhásmāntaṃ śárīram |
āūṃ kráto smara kṛtáṃ smara kráto smara kṛtáṃ smara |17|
ágne náya supáthā rāyé asmā́n
víśvāni deva vayúnāni vidvā́n |
yuyodhy àsmáj juhurāṇám éno
bhū́yiṣṭhāṃ te námaüktiṃ vidhema |18|
OM kham brahma ||
ОМ,
Поўнае тое, поўнае гэта, паходзіць ад поўнага поўнае,
адняўшы ад поўнага поўнае, толькі поўнае і застаецца.
Ом, спакой, спакой, спакой.
Уладар асягае ўсё гэта, тое, што рушыць у сьвеце,
пакінутым ім жывіся, ня прагні чужога скарба. |1|
Учыняючы так тут учынкі, жадацьме пражыць стагодзьдзе,
і калі ты ў гэтым ня іншы, ня брудзіць чын чалавека. |2|
Бяссонцыя тыя сьветы, цемрай сьляпой ахінуты,
рушаць туды, зыйшоўшы, самазабойныя людзі. |3|
Непарушна адно, што за мысел хутчэй,
недасяжна для Дзіваў, што рушыла першым,
Тое, стоячы, тых, што бягуць, абганяе,
на ім воды трымае Ўзьнікаючы ў Маці. |4|
Тое рушыць і Тое ня рушыць, Тое блізка і Тое далёка,
унутры ўсяго гэтага Тое, ўсяго вонках гэтага Тое. |5|
Але які спазірае ў сабе ўсе быты суцэльна,
і ўва ўсіх бытах сябе, той ня страшыцца болей. |6|
Для якога вызнаўцы сталі сабой самім усе быты,
у таго, хто бачыць адзінства, якая аблуда ці гора? |7|
Усё асягнуў ён сьветлы, бясьцельны,
бязранны, бязганны, бязжыльны, прычысты,
рухазор, мыславолец, свабытны, паўсюдны,
які ўсё разьмерыў на вечныя векі. |8|
У цемру сьляпую ідуць, якія шануюць няведу,
і ў яшчэ большую цемру, якія здаволены ведай. |9|
Тое іншым завуць ад веды, іншым завуць ад няведы -
так мы чулі ад мудрых, што Тое нам паказалі. |10|
Той, хто няведу і веду ведае разам абедзьве,
сьмерць перасекшы няведай, ведай сягае нясьмерця. |11|
У цемру сьляпую ідуць, якія шануюць няўзбытак,
і ў яшчэ большую цемру, якія здаволены ўзбытам. |12|
Тое іншым завуць ад узбыту, іншым завуць ад няўзбыту -
так мы чулі ад мудрых, што Тое нам паказалі. |13|
Які і ўзбытак, і згубу ведае разам обое,
згубай сьмерць перасекшы, узбытам сягае нясьмерця. |14|
Залата-кветным кругам закрыта ісьціны вусьце,
Тое адкрый мне, Годзе, для праўды й ісьціны зору. |15|
Год, Руш адзіны, Стрым, Сьветач,
сып промні, зьбяры сваё зьзяньне,
твой той вобраз найлепшы, што бачу,
Той я ёсьць, я ёсьць гэты Продак. |16|
Дых - у несьмертны вецер, у спопел - гэтае цела.
ОМ, воля, помні чын, воля, помні, воля, чын помні! |17|
Агонь, вядзі добрасьцегам у рай нас, бог, веднік дарогаў,
адразі ад нас ліха крывое, мы дамо табе большую славу. |18|
ОМ, род - прастор.
Oṃ
pūrṇam adaḥ pūrṇam idam pūrṇāt pūrṇam udacyate |
pūrṇasya pūrṇam ā-dāya pūrṇam evāvaśiṣyate ||
Oṃ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ ||
īśā́vāsyàm idáṃ sárvaṃ yát kíñ ca jágatyāṃ jágat |
téna tyakténa bhuñjīthā mā́ gṛdhaḥ kásya svid dhánam |1|
kurvánnevéhá kármāṇi jijīviṣécchatáṃ sámāḥ |
eváṃ tváyi nā́nyáthetò'sti ná kárma lipyate náre |2|
asuryā̀ nā́ma té lokā́ andhéna támasā́vṛtāḥ |
tā́m̐s té prétyā́bhi gacchanti yé ké cātmaháno jánāḥ |3|
ánejad ékaṃ mánaso jávīyo
naínad devā́ āpnuvan pū́rvam árṣat |
tád dhā́vato 'nyā́n átyeti tíṣṭhat
tásminn apó mātaríśvā dadhāti |4|
tád ejati tán naíjati tád dūré tád v antiké |
tád antár asya sárvasya tád u sárvasyāsya bāhyatáḥ |5|
yás tú sárvāṇi bhūtā́nyātmánnevā́nu páśyati |
sarvabhūtéṣu cātmā́naṃ táto ná ví jugupsate |6|
yásmint sárvāṇi bhūtā́nyātmaívā́bhūd vijānatáḥ |
tátra kó móhaḥ káḥ śóka ekatvám anupáśyataḥ |7|
sá páryagāc chukrám akāyám avraṇám
asnāviráṃ śuddhám ápāpaviddham |
kavír manīṣī́ paribhū́ḥ svayambhū́r
yāthātathyató 'rthān vyàdadhāc chāśvatī́bhyaḥ sámābhyaḥ |8|
andháṃ támaḥ práviśanti yé 'sambhūtim upā́sate |
táto bhū́ya iva té támo yá u sámbhūtyāṃ ratā́ḥ |9|
anyád evā́húḥ sambhavā́d anyád āhur ásambhavāt |
íti śuśruma dhī́rāṇāṃ yé nas tád vi cacakṣiré |10|
sámbhūtiṃ ca vināśáṃ ca yás tád védobháyaṃ sahá |
vināśéna mṛtyúṃ tīrtvā́ sámbhūtyāmṛ́tam aśnute |11|
andháṃ támaḥ práviśanti yé 'vidyām upā́sate |
táto bhū́ya iva té támo yá u vidyā́yāṃ ratā́ḥ |12|
anyád evā́húr vidyā́yā anyád āhur ávidyāyāḥ |
íti śuśruma dhī́rāṇāṃ yé nas tád vi cacakṣiré |13|
vidyā́ṃ cā́vidyāṃ ca yás tád védobháyaṃ sahá |
ávidyayā mṛtyúṃ tīrtvā́ vidyáyāmṛ́tam aśnute |14|
hiraṇmáyena pā́treṇa satyásyā́pihitaṃ múkham |
tát tváṃ pūṣann ápā́vṛṇu satyádharmāya dṛṣṭáye |15|
pū́ṣann ekarṣe yama sūrya prā́jāpatya
vyū̀ha raśmī́n sámūha téjo
yát te rūpáṃ kályāṇatamaṃ tát te paśyāmi
yò 'sā́v asáu púruṣaḥ sò 'hám asmi |16|
vāyúr ánilam amṛ́tam áthedáṃ bhásmāntaṃ śárīram |
āūṃ kráto smara kṛtáṃ smara kráto smara kṛtáṃ smara |17|
ágne náya supáthā rāyé asmā́n
víśvāni deva vayúnāni vidvā́n |
yuyodhy àsmáj juhurāṇám éno
bhū́yiṣṭhāṃ te námaüktiṃ vidhema |18|
OM kham brahma ||
No comments:
Post a Comment