Нацыянальны сэнс абумоўлены не геапалітыкай. Вартасьцямі Волі, Асобы, Выбару, увасобленых у творы мастацтва і дзяржаўныя інстытуты, нашы продкі абавязаны ня нашым краявідам, пушчам, рэкам і палям, а свайму мэтафізычнаму досьведу і выбару. Больш таго, абумоўленасьць краявідам пазбаўляе гэтыя ідэі ўсякай вартасьці.
Нацыянальны сэнс зыходзіць з эйдаплітыкі, палітыкі мэтафізычнага Неба чалавецтва, дзе адбываецца размова ідэяў, адкуль яны спускаюцца на Зямлю і ўвасабляюцца ў культурах і народах. Ідэі ствараюць культууры, а культуры ствараюць народы. А затым адбываецца тое, што падаецца нам геапалітыкай, барацьбой за гліну для ўсавабленьня сэнсаў.
Самым насычаным войнамі сюжэтам нашай гісторыі і міталёгіі зьяўляецца змаганьне за Русь, усходне-славянскую прастору. Два цэнтры, Вільня і Масква, некалькі стагодзьдзяў вялі бясконцыя крывавыя войны за чалавечае рэчыва. Але гэтае змаганьне было ня сэнсам існаваньня нашай дзяржавы, а вынікам сутыкненьня зь іншым сэнсам, увасобленым у іншы народ і дзяржаву, якая не пакідала нам месца на белым сьвеце.
Геапалітыка ня можа быць нацыянальнай ідэяй. Нацыянальным сэнсам ня можа быць ні змаганьне за ўсходніх славян, ні супрацьстаяньне Маскве, ні быцьцё "геапалітычным цэнтрам", ні Сярэдняя Эўропа, ні Эўразія, ні Балта-Чарнаморскі Зьвяз, ні Вялікая Поўнач. Усё гэта воз паперадзе каня, вынік паверадзе прычыны. Калі мы думаем свой нацыянальны праект, мы маем зыходзіць ня з нашага мінулага і нашай зямлі, а з нашага Неба і нашага Сэнсу.
No comments:
Post a Comment