Уладар

З існага, з мовы народу, паэт кліча да быцьця чатыры постаці - Прарока, Песьняра, Ваяка і Ўладара.

Прарок - “варожыць праявы”. Гэта той, хто выклікае і зьнішчае праявы імёнаў. Уладай слова ён “скідае з народу ўрок” чужога сьветагляду. Ён яднае людзей у краіну і бярэ зь іх клятву вернасьці. Гэта першае пакліканьне. Гэта доўг нацыянальнай філасофіі.

Пясьняр - “будзіць нябожчыкаў”. Гэта “баян былога і будучага”, той, хто адказвае за Паданьне, трымае сувязь продкаў і нашчадкаў. Гэта сэрца, што адбівае рытм крыві. Гэта другое пакліканьне. Гэта доўг нацыянальнага мастацтва.

Ваяк - “заваёўвае свой край”. Гэтай той, хто ачышчае “яго палі ад чужых бадзяк” і стаіць на стражы яго “гранічнай мяжы”. Гэта “волат на вогненным кані” - чалавек чыну. Гэта трэцяе пакліканьне. Гэта доўг нацыянальнай палітыкі.

Уладар - “прыходзіць пад сьцяг”. Гэта забыты гаспадар, кароль сьвету, што мае “адбудаваць збураны пасад”. У Ўладары прачынаецца Воля народу. Уладарства - гэта “Божы Дар”, які спускаецца зь нябёс. Гэта чацьвертае пакліканьне. Гэта дар нацыянальнага ўладарства.

Каб атрымаць гэты дар, мы маем атрымаць тры ўлады - уладу Прарока, Песьняра і Ваяка - уладу ўласнага Сьветагляду, уласнага Паданьня і ўласнай Магуты. Гэта тры даўгі, якія мы маем аддаць Бацькаўшчыне. Каб мы запанавалі сабой, гэтыя чатыры імёны маюць атрымаць свае явы.