Багавітава Песьня, чацьверты ўзыход

Чацьверты ўзыход

Сьвяты Бог прамовіў:

Гэтую вечную йоґу паведаміў я Вівасвату,

Вівасват яе вымавіў Ману, Ману мовіў яе Ікшва̄ку. |1|

Так адзін ад аднога сьледам яе ведалі князі-прарокі,

але цягам вялікага часу йоґа тая зьнікла, Ардж́уна. |2|

Тая самая мной табе сёньня адвечная моўлена йоґа,

бо ты мой божнік і сябра, а гэта навышняя тайна. |3|

Ардж́уна прамовіў:

Пазьней нараджэньне пана, раней Вівасвата раджэньне,

як зразумець мне тое, што ты "спачатку паведаў"? |4|

Сьвяты Бог прамовіў:

Ардж́уна, многа мінулых і ў мяне, і ў цябе народзін,

я ведаю ўсе іх цалкам, ты ня ведаеш, ворагаў пекла. |5|

Ненароджаны, саманязьменны, хаця я ўладар усіх бытаў,

над сваёй пратворай уладны я сваёю магою ўзьнікаю. |6|

Калі заняпад прыходзіць дгармы, нашчадак Бгараты,

ды адгармы ўздым узьнікае, тады сам сябе я ствараю. |7|

Для абароны добрых і дзеля злачынных згубы,

дзеля сьцьвярджэньня дгармы я ўзьнікаю ў кожную йуґу. |8|

Пачатак і чын мой боскі хто ведае так напраўду,

пасьля цела не да перароду, але да мяне прыходзіць. |9|

Бяз палу, страху і гневу, ўва мне апорных, мной поўных

многа спратаных знаньня жарбой майго быцьця дасягнула. |10|

Хто як да мяне прыходзіць, таго гэтак я і частую,

сьцегам маім усе людзі сьледуюць, Па̄ртха, суцэльна. |11|

Прагныя посьпеху чынаў тут абракаюць боствам,

скора бо ў людзкім сьвеце посьпех ад чыну ўзьнікае. |12|

Мной створаны станы чатыры адпаведна кметам і чыну,

але нават іх творцу мяне нячыньнікам ведай нязьменным. |13|

"Учынкі мяне ня плямяць, плёну чыну няма ў мяне прагі",

хто пазнае́ мяне гэтак, той ня вязьніцца чынам. |14|

Так знаючы, чын чынілі продкі, жадаючы волі,

таму чыні чын той самы, што продкі раней чынілі. |15|

Што чын? Што нячын? - тут змануты нават празорцы.

Той чын павяду я табе, які ўведаўшы, ліха пакінеш. |16|

Змысел чыну ў розуме ўведаць мае і звы́чыну змысел,

у розуме змысел нячыну, паколькі глыбокі сьцег чыну. |17|

У чыне нячын хто ўбачыць зможа, і чын у нячыне,

той між людзей разумны, той адзіны, чын поўны чыніць. |18|

Усе пачынаньні якога намеру пажады пазбыты,

чый спалены чын агнём знаньня, той званы разумнымі мудрым. |19|

Плёну чыну пакінуўшы зьвязак, беззалежны, заўжды здавольны,

нават у чыне заняты, нічога зусім ня чыніць. |20|

Бесспадзеўны, суняўшы чуцьце, які ўсё зьбіраньне кінуў,

які целам чын толькі чыніць, той ганы не дасягае. |21|

Выпадковым дасягам рады, панаддвойны, пазбыты скомы,

аднакі ў споры і страце, ня вязьніцца, чынячы нават. |22|

Хто вязьмы пакінуў, вольны, чуваньне ўсталіўшы ў знаньні,

дзеля аброку дзейсьніць, таго чын расчыняецца цалкам. |23|

Брагман-богу брагман-аброк дае брагман у брагман-агонь,

брагман тым дасягнуты быць мае, ў каго брагман і чын супадае. |24|

Адны аброкі багом йоґі́ны шануюць удзелам,

іншыя ў брагман-агонь аброк прыносяць аброкам. |25|

Адны слых і іншыя здолі ў стрыманьня агні абракаюць,

другія гук і абсягі ў здоляў агні абракаюць. |26|

Іншыя чын усіх здоляў, а таксама чын усіх дыхаў

абракаюць у знаньнем запалены агонь йоґі самаўладаньня. |27|

Рэчы аброк адных, аброк іншых жарба і йоґа,

самаўзыходу знаньне - аброк у зароку трывалых. |28|

На выдыху ўдых абракаюць, і выдых на ўдыху другія,

удыху й выдыху рухі спыніўшы для дыхастрыманьня. |29|

Спажыву суняўшы, другія дых абракаюць у дыхах,

усе яны знаўцы аброку аброкам зьнішчылі ганы. |30|

Хто нясьмерце астачы аброку есьць, рушыць у вечны брагман,

сьвет гэты не для неаброчных, скуль іншы ім, Куру найлепшы? |31|

Прасьцягнуты мноствы аброкаў так перад брагмана ротам,

іх узьніклымі з чыну ўсе ведай, дасягнеш, так знаючы, волі. |32|

Лепш ад аброку рэчаў аброк знаньня, ворагаў пекла,

Па̄ртха, ўвесь чын суцэльны асягаецца цалкам у знаньні. |33|

Уведай тое паклонам, роспытам і служэньнем,

знаньне табе пакажуць знаўцы, што тоествы бачаць, |34|

узнаўшы якое, болей ня ўвойдзеш у зман, сын Па̄нду,

якім без астачы ўсе быты ў сабе, і ўва мне ты ўбачыш. |35|

Але нават калі ты з грэшных усіх найвялікшы грэшнік,

усё ж знаньня чоўнам ты можаш пераплыць усю бездань ліха. |36|

Як агонь запалены дровы ператварае ў попел,

знаньня агонь усе чыны так у попел ператварае. |37|

Бо да знаньня падобны іншы не існу́е тут ачышчальнік,

яго сам, дасягнуўшы йоґі, у сабе зь цягам часу знаходзіць. |38|

Веравіт дасягае знаньня, тагацэльны, адолеўшы здолі,

знаньня дасягшы, скора ў навышні спакой узыходзіць. |39|

Які знаньня ня мае і веры, той самасумнеўны гіне,

ні гэты сьвет, ані вышні, ні шчасьце для самасумнеўных. |40|

Хто йоґай стаў вольны ад чыну, хто знаньнем адсек сумневы,

таго самавітага ўчынкі ня вязьняць, скарба-зваёўнік. |41|

Таму ад нязнаньня ўзьніклы мячом самазнаньня сьсекшы

сумнеў той у сэрцы, ў йоґу стаўшы, паўстань, Бга̄рата. |42|

ОМ ТАТ САТ

такі ў сьвятарных Багавітавых Песьнях, велічных упанішадах, брагма-ведзі, йоґі-наставе, у сумове сьвятога Кр̣шн̣ы і Ардж́уны чацьверты ўзыход на імя "Йоґа брагма-аброку".

Пераклаў з санскрыту Міхась Баярын.