Катул, 51

Роўным богу той для мяне здаецца,
той, калі магчыма, вышэй за бога,
хто сядзіць паблізу цябе штознову,
       бачыць і чуе

сьмех салодкі твой, што ў мяне нябогі
ўсе пачуцьці скраў, калі я пабачыў
Лесбія, цябе, у мяне няма больш
       голасу ў роце,

мой язык дранцвее, агонь па целе
тонка льецца, звонам зьвіняць уласным
вушы, сховам ночы двайным сукрыты
       сьветачы зроку.

Лёгкасьць ёсьць, Катуле, табе цяжарам,
лёгкасьць робіць прагным цябе над меры,
лёгкасьць моцных здаўна князёў і княствы
       нішчыла цалкам.

пераклаў з лаціны Міхаіл Баярын