Мова і рух

Рух адбываецца ў прасторы назіраньня, бо інакш ён застаецца невядомым нават для свайго чыньніка. І тут рух мае сваю будову.

Рух адбываецца як пасьлядоўная зьмена станаў. Чалавек ідзе - пасьлядоўна перастаўляе ногі. Але кожны кадр гэтай пасьлядоўнасьці паасобку стаіць і не складае рух. Ісьці - ня роўна ніводнаму становішчу ног, што складаюць хаду.

Аднак, і ўсе кадры разам таксама не зьяўляюцца рухам. І разам, і паасобку яны стаяць. Толькі назіральнік са свайго боку бачыць рух як працягласьць і адзінства, якім з адваротнага боку адпавядае пасьлядоўнасьць станаў.

Але рух - таксама ня той змысел чыну, што яднае разасобленую пасьлядоўнасьць у працягласьць. Бо ўзяты паасобку змысел чыну таксама толькі стаіць.

Такім чынам, рух - гэта сувязь змыслу і пасьлядоўнасьці станаў. І гэта сувязь мовы, тоества імені і явы. Рух кожны раз перакладае змысел чыну ў пасьлядоўнасьць яго выкананьня.

Рух - гэта мова. Змысел руху скаладае яго імя, а пасьлядоўнасьць станаў - яву. Мова руху ператварае слова ў дзею, "што" у "як", стан у плынь. Кожнае імя ў мове рухаў складае напрамак, ад зыходнага стану да цэлю.

Намер выбірае змысел і разгортвае яго ў рух. Воля гаворыць мовай руху.