Прарок

вяліка пустэль, непраглядны дзень

ды нястомен конь, непазьбежна цэль

сьлепа вачам, кожны рух у круг

ды нязломна весьць, несупынен дух

ваяры зь пяску, гарады ў пяскі

нечуваны слых, небываны быт

Пачатак

Р̣ґ-веда 10-129, руш - Парамешт̣хі̄ Прадж́а̄паті, боства - Выток быцьця. Ні няіснае ісьнела, ані існае ісьнела тады, ня ісьнела неба, ані прастор, што вышэй. Што хавалася? Дзе? Чыім сховам? Ці вада ісьне́ла бяздонна, глыбока? |1| Ні сьмерць, ні нясьмерце ісьнела тады, ня ісьнела ночы і дня пракмета. Бяз дыху дыхала тое адно самадзейна, і ад яго іншага звыш анічога ня йснела. |2| Цемра, схаваная цемрай ісьнела спачатку, непракметнай вадою было ўсё гэта. Што ісьнела пустое, пустым сукрыта, магутою жару ўзьнікла тое адно. |3| Жаданьне зь яго напачатку ўзьнікла, якое было семенем першым мыслу. Мяжу існага ў няісным знайшлі празорцы ў сэрцы, зыскуючы мысла-воляй. |4| Папярочна працягнута рыса іх, ніз ці ісьнеў, ці ісьнеў верх? Семя-дайнымі сталі, магавітымі сталі, самадзеньне зьнізу, прайманьне зьверху. |5| Хто напраўду ведае, хто тут пракажа, адкуль узьнік, адкуль гэты вытвар? І багі пасьля яго вытварэньня ўзьніклі. Хто ведае, адкуль ён узбыўся? |6| Гэты вытвор ад якога ўзбыўся, ці то зьдзеяны, ці то не, хто яго назорца на вышнім небе, ён пэўна ведае, або ня ведае. |7|
Ṛgvedaḥ 10-129 Р̣ґ-веда 10-129 ṛṣiḥ - parameṣṭhī prajāpatiḥ | devatā - bhāvavṛttam || Руш - Парамешт̣хі̄ Прадж́а̄паті, боства - Выток быцьця. nā́sad āsīn nó sád āsīt tadā́nīṃ nā́sīd rájo nó vyòmā paró yát | kím ā́varīvaḥ kúha kásya śármann ámbhaḥ kím āsīd gáhanaṃ gabhīrám |1| 1. ná - Ні ásad - няіснае āsīt - ісьнела, ná ú - ані sát - існае āsīt - ісьнела tadā́nīm - тады, ná ā́sīt - ня ісьнела rájaḥ - паветра, неба, ná ú - ані ví-omā - прастор yát - што paráḥ - вышэй. kím - Што ā́-varīvaḥ - хавалася? kúha - Дзе? kásya - Чыім śárman - сховам? ámbhaḥ - Вада kím - ці āsīt - ісьнела gáhanaṃ - бяздонна, gabhīrám - глыбока? ná mṛtyúr āsīd amṛ́taṃ ná tárhi ná rā́tryā áhna āsīt praketáḥ | ā́nīd avātáṃ svadháyā tád ékaṃ tásmād dhānyán ná paráḥ kíṃ canā́sa |2| 2. ná - ні mṛtyúḥ - сьмерць āsīd - ісьнела, ná - ні a-mṛ́taṃ - нясьмерце tárhi - тады, ná āsīt - ня ісьнела rā́tryāḥ - ночы, áhnaḥ - і дня pra-ketáḥ - пракмета. ā́nīd - дыхала avātáṃ - бяз дыху, руху sva-dháyā - самадзеяй tád - тое ékaṃ - адно, ha - і tásmād - ад таго anyát - іншае, paráḥ - вышняе, акромнае kíṃ ca ná - нішто ná ā́sa - ня ісьнела |2| táma āsīt támasā gūḍhám ágre 'praketáṃ saliláṃ sárvam ā idám | tuсchyénābhv ápihitaṃ yád ā́sīt tápasas tán mahinā́jāyataíkam |3| 3. támaḥ - Цемра āsīt - ісьнела, támasā - цемрай gūḍhám - схаваная ágre - спачатку, a-pra-ketáṃ - непракметная saliláṃ - вада sárvam - ўсё idám - гэта āḥ - было, tát - тое, yád - што ā́sīt - ісьнела ābhu - пустое, ápi-hitaṃ - пакрытае tuсchyéna - пустым, mahinā́ - магутой tápasaḥ - жару ajāyata - ўзьнікла ékam - адно. kā́mas tád ágre sám avartatā́dhi mánaso rétaḥ prathamáṃ yád ā́sīt | sató bándhum ásati nír avindan hṛdí pratī́ṣyā kaváyo manīṣā́ |4| 4. kā́maḥ - Любоў, жаданьне ádhi - зь ‌tád - яго ágre - спачатку sám avartata - ўзьнікла mánasaḥ - мыслу rétaḥ - семя prathamáṃ - першае yád - якое ā́sīt - было, satáḥ - існага bándhum - сувязь, мяжу ásati - у няісным nír avindan - знайшлі hṛdí - ў сэрцы pratī́ṣyā - зыскуючы kaváyaḥ - празорцы man-īṣā́ - мысла-зорам. tiraścī́no vítato raśmír eṣām adháḥ svid āsī́3d upári svid āsī3t | retodhā́ āsan mahimā́na āsan svadhā́ avástāt práyatiḥ parástāt |5| 5. tiraścī́naḥ - Папярочная ví-tataḥ - працягнутая raśmíḥ - рыса, ніць eṣām - іх, adháḥ - ніз svid - ці āsī́3d - быў? upári - верх svid - ці āsī3t - быў? retaḥ-dhā́ḥ - семя-дайныя āsan - яны былі, mahimā́naḥ - магавітыя āsan - яны былі, sva-dhā́ḥ - сама-дзеньне, сама-апора avá-stāt - ўнізе, prá-yatiḥ - прайманьне, прасяг parástāt - уверсе. kó addhā́ veda ká ihá prá vocat kúta ā́jātā kúta iyáṃ vísṛṣṭiḥ | arvā́g devā́ asyá visárjanenā́thā kó veda yáta ābabhū́va |6| 6. káḥ - Хто addhā́ - напраўду veda - ведае, káḥ - Хто ihá - тут prá vocat - пракажа, kútaḥ - адкуль ā́-jātā - узьніклы, kútaḥ - адкуль iyáṃ - гэты ví-sṛṣṭiḥ - вытвор, áthā - бо arvā́k - пасьля asyá - яго vi-sárjanena - вытварэньня devā́ḥ - багі, káḥ - хто veda - ведае, yátaḥ - адкуль ā babhū́va - яно ўзбыло? iyáṃ vísṛṣṭir yáta ābabhū́va yádi vā dadhé yádi vā ná | yó asyā́dhyakṣaḥ paramé vyòman só aṅgá veda yádi vā ná véda |7| 7. iyáṃ - Гэты ví-sṛṣṭiḥ - вытвор yátaḥ - адкуль ā babhū́va - узбыўся, yádi vā - ці то ці dadhé - yádi vā - ці то ná - не, yáḥ - які asyá яго ádhi-akṣaḥ - назорца paramé - на вышнім ví-oman - небе, sáḥ ён aṅgá - ці veda - ведае, yádi vā - ці мо ná - ня véda - ведае. Пераклаў з санскрыту Міхась Баярын.

Кмень

Корань кем- (разумець, успрымаць, знаць, адрозьніваць, цяміць) магчыма паходзіць ад санскр. кораня ki (знаць, успрымаць, адрозьніваць), які многія лічаць выявай кораня ci (зьбіраць). Або магчыма ад кораня kan (жадаць, шукаць, здавальняцца). Ад яко ўтварюцца - keta (воля, жаданьне, знак, азнака), ketu (сьвятло, знак, выява, інтэлект, розум, незвчайная зьява, камета), а таксама магчыма kim/ka (што?, які? нешта?). Ад кораня кем- магчыма ўтварыць цэлае дрэва словаў са змысламі розуму (кем), змыслу, якасьці (кмета), панятку (кмень), прадмета (пракмень), цэлі (накмета, накмень).

1. Дзеяслоў: кеміць -цца (разумець, заўважаць, успрымаць, адрозьніваць), кемлю -ся, кеміў -ся, кеміцьме, заг. *кмі, *кміце, *кміма; + *кмець (разумець), -цца, кемлю, *кміў, *кміцьме - *кміць -цца (разуміць), *кмлю, *кміў, *кміцьме
Дзеепрыметнікі: кемячы, кемны, кемлены, кеміўшы, *кмеўшы *кміўшы, *кметы, *кмелы
Дзеепрыслоўі: кемячы, кеміўшы, *кмеўшы, *кміўшы
Належны дзеепрыметнік: кмеўны (які павінен і можа быць зразуметы)
Чын: кмеў (разуменьне), кменьне (разуменьне, клёк), *кміва (чын і твор розуму)
Вынік чыну: *кміва (чын і вынік чыну), кем (розум), кмень (носьбіт змыслу, прадмет, аб’ект)
Прыметнікі: кемкі, кемлівы, кемны, *кемавы,  кмеўны
Якасьць: кемнасьць, кемкасьць, кмеўнасьць
Прыслоўе: кемам (кеміць)
Чыньнік: кмет, кмець, кміт (які мае розум - чалавек, гіст. селянін) *кемца, *кемнік, *кмеўнік
Месца: *кемня, *кмеўня (месца розуму), *кметня (месца змыслу, разумнай сумовы)
Сродак: *кміла (тое, чым разумеюць)
Частка: *кемак (невялікі змысел), кмета (змысел, частка розуму, сэнс, сэмэма)
Адназоўнікі: кмета (змысел, азнака, якасьць, guṇa), кметны (змысловы, сэмэмны), кметавы (змысловы), кметавіты (які мае змысел, кмету), кметавіт  (які мае змысел, якасьць), кмецьба (занятак змыславаньнем), кмецьбіт (змысьляр)

2. Адназоўны дзеяслоў:
Ад кмета:
Дзеяслоў: кмеціць (заўважаць адрозьненьне, знаходзіць змысел, азнаку), кмечу, кмеціў, *кмяціць (пазначаць адрозьненьне)
Чын: кмета (змысел, змысловы складнік сэмэма), *кмецьце (занятак змыславаньнем)
Прыметнік: кметны (змысловы, адрозны), кметкі (асаблівы, прыкметны, вызначны), кметлівы (здагадлівы, змыслоўны)
Чыньнік: кметнік (які робіць адрозьнівае, змысел, мысьляр), *кмятар

3. Прыстаўкі:
адкмеціць (адзначыць) - адкмета (адзнака) – адкметны (адзнакавы) - адкметнік (адзначар) – адкмень (носьбіт адзнакі)

акмеціць (вызначыць змысел) - акмета (вызначэньне, абмежаваньне змыслу) - акметны (змысла-вызначальны) - акметнік (вызначальнік змыслу) – акмень (носьбіт вызначага змыслу)
выкмеціць (вызначыць) - выкмета (вызнак) – выкметны (вызначальны) - выкметнік (вызначальнік) - выкмень (носьбіт вызнакі)

дакмеціць (дадаць змыслу, адпавядаць змыслам) - дакмета (дадатковы змысел, канатацыя, адпаведнасьць змыслу) – дакметны (дадаткова-змысловы, адпаведны змыслу) - дакметнік (які ддае змысел, які адпавядае змыслу) – дакмень (носьбіт дадатковага змыслу, канатацыі, носьбіт адпаведнага змыслу)

закмеціць (заўважыць) - закмета (заўвага) – закметны (заўважны) - закметнік (заўважар) - закмень (наконт чаго зроблена заўвага)

звыкмеціць (сказіць змысел) - звыкмета (скажоны змысел) – звыкметны (скажоны змыслам) - звыкметнік (які скажае змысел) – звыкмень (носьбіт скажонага змыслу)

зьнякмеціць (пазбаваіць змыслу) - зьнякмета (нязмысьліца, нонсэнс) – зьнякметны (які бяз змыслу) - зьняметнік (які пазбаўляе змыслу) – зьнякмень (тое, што ня мае змыслу)

надкмеціць (нагрузіць змыслам) - надкмета (надбудаваны змысел) - надкметны (над-змысловы) - надкметнік (які нагружае змыслам) – надкмень (тое, на што наклалі новы змысел)
накмеціць (намеціць, назначыць, нацэліць) - накмета (змысел-цэль) – накметны (нацэлены) - накметнік (які цэліць) - накмень (цэль)

падкмеціць (падмеціць) - падкмета (дадатковая) – падкметны (дадатковы змыслам) - падкметнік (які падмячае) – падкмень (аб’ект падметы)

пакмеціць (пазначыць) - пакмета (пазнака) -  пакметны (пазначальны) - пакметнік (пазначар) – пакмень (нозьбіт пазнакі)

перакмеціць (зьмяніць змысел) - перакмета (зьмена змыслу) - перакметны (зьменны змыслам) - перакметнік (зьменьнік змыслу) – перакмень (носьбіт зьмененага змыслу)

прадкмеціць (прадвызначаць змысел) - прадкмета (першапачатковы змысел, прад-змысел) прадкметны (перша-змысловы) -прадкметнік (які вызначае першасны змысел) – прадкмень (носьбіт перша-змыслу)

пракмеціць (адрозьніць) - пракмета (знак адрозьненьня) – пракметны (адрозны) -  пракметнік (адрозьнік) - пракмень (тое, што мае адрозьненьне)

прыкмеціць (заўважыць) - прыкмета (азнака) – прыкметны (заўважны) - прыкметнік (які надае азнаку) - прыкмень (носьбіт азнакі)

раскмеціць (адрозьніць змысел) - раскмета (адрозны змысел) – раскметны (які адрозьніваецца змыслам) – раскметнік (які выяўляе розны змысел) – раскмень (носьбіт рознага змыслу)

скмеціць (схапіць змысел) - скмета (паймо) - скметны (паняткавы) - скметнік (які хапае змысел, панімае) - скмень (аб'ект пайма, дэнатат)

спакмеціць (схапіць, злавіць розумам пазнаку, пазначаны змысел) - спакмета (зразуметая пазнака) – спакметны (розума-змысловы) - спакметнік (які разумее пазнакі) – спакмень (тое, што мае зразумелую пазнаку)

сукмеціць (знайсьці агульны змысел) - сукмета (агульны змысел) – сукметны (агульна-змысловы) - сукметнік (які робіць, называе агульны змысел, сынонім) - сукмень (носьбіт агульнага змыслу, аб’ект сыноніма)

супрацькмеціць (бачыць адваротны змысел) - супрацькмета (адваротны змысел) - супрацькметны (адваротны па змысьле) - супрацькметнік (які робіць змысел адваротным) – супрацькмень (носьбіт адваротнага змыслу)

укмеціць (убачыць змысел, знак) - укмета (нутраны змысел, знак) – укметны (нутрана-змысловы) - укметнік (які укладае, надае нутраны змысел) – укмень (носьбіт нутранога змыслу)

ускмеціць (надаць вышэйшы змысел) - ускмета (вышэйшы змысел) - ускметны (высока-змысловы) - ускметнік (які надае вышні змысел) – ускмень (нозьбіт вышняга змыслу)

Дотык чыну

bhūtabhāvodbhavakaro visargaḥ karma saṃjñitaḥ - “Вырух, што ўчыняе ўзбыцьцё быцьця бытаў знаецца чынам” (Бгаґавад-Ґі̄та̄ 8-3) Чын папярэднічае быцьцю. Чын творыць рэчы і целы, дастае іх з гліны прачыны, надае ім сілу часу. Быцьцё зьяўляецца вынікам, працягам чыну. Чын не адбываецца ў быцьці, але ўзбаўляе, прычыняе яго. Прастора чыну - паміж існым (sat), вечным, заўжды цяперашнім, поўным - і быцьцём (bhāva, bhūta), узьніклым, часовым, частковым, мінучым.
Існае - прастора паўнаты змыслу, невыяўнага. Быцьцё - прастора яго выявы. Чын вытачае, вырушае, вытворвае змысел у яве, раскрываючы трысьвет імені, вобразу, руху. Здоль слыху стаецца прасторай змыслу, існага, імені, назоўнага. Здоль зроку - прасторай выявы, быту, вобразу, твормы, называнага. Паміж імі застаецца здоль дотыку, што ўжываецца як прастора чыну і руху. Чын датыкае, кранае, мне, лепіць гліну прачыны, дастаючы зь яе целы і рэчы. Рэч - працяг чыну, яго зьлепак і памяць. Быцьцё рэчы - гэта зьдзяйсьненьне, высіленьне ўкладзенай у яе сілы чыну, і паступовае вяртаньне назад у гліну, распростваньне і разгладжваньне яе зьмяцін і складак. Выява - гэта зьмятак, зьлепак, памяць чыну ў прасторы зроку. Быцьцё - гэта памяць чыну. Успрыманьне рэчы ці цела - гэта дотык (sparśa), адпячатак (saṃskāra), сьлед (pada) чыну на нутраной гліне сьвядомасьці. Чуваньне, сьвядомасьць (citta) завецца нутраным чынам (antaḥ-karaṇa), нутраной прасторай чыну. У чуваньні разгортваюцца і зьбіраюцца ў адно прасторы здоляў. Таму ўспрыманьне аказваецца су-дотыкам чуваньняў, судакрананьнем чыньнікаў. Мець справу з рэччу ці целам значыць мець справу з дотыкам чыну і яго чыньнікам. І каб дотык чуваньняў быў магчымым, каб мяжа чуваньняў была судакранальнай, яны ўсе павінны быць насамрэч часткамі, зьлепкамі, вытворамі адзінага, першаснага прад-чуваньня (caitanya).

Першае вока

глыбее таемны ўзыход,

раскрываючы вока вачэй,

расуе пялёсткамі верамя 

нерушы вірная краска,

вяртаючы памяці зьлепак 

у першую гліну быцьця

Узбыцьцё

Корань бы- паходзіць ад bhū і значыць "узьнікаць, станавіцца, яўляцца ў часе" у адрозьненьні кораня as (ісьніць). Калі быцьцё (bhāva) - узьніклае, часовае, частковае, творнае, выяўнае, то існае (sat) - заўжды цяперашняе, сапраўднае, вечнае, невыяўнае. Усё ўзбытае, жывое ці нежывое, называецца бытам (bhūta). Тое, выявай чаго, зьяўляецца быт, называецца істай (sattva). Быцьцё быве, бывае, існае ёсьць, ісьніць заўсёды. Чалавек ня проста бывае, узьнікае і зьнікае, але існуе, выяўляе сваю існасьць і істу.

1. Дзеяслоў: быць, цяп. час - *быве, *бывуць, *бывеш, *бывеце ці *бывяце, *быву, *бывем мін. - быў, была.. буд. - будзе, будзеш..., быцьме..., *быцьмеў (які меўся быць); зваротны: быцца...., заг. будзь, будзьце, будзьма

Дзеепрыметнікі: цяп. буд. акт. - будучы, бытны, мін. пас. - быты, былы, акт. - былы, быўшы (які быў)

Дзеепрыслоўі: цяп. акт. - будучы, мін. акт. - быўшы,

Належны дзеепрыметнік - *быўны (які мае быць)

Чын: цяп. бытак, быцьцё, быць (ж.р.), ад мін. - быль, быльлё, *быўё

Вынік чыну: быт
Прыметнікі: *быткі, стар. бывы́ (існы), бытавы́, быцьцёвы, *быцьцёўны, быльны, быльлёвы

Прыслоўе: быўма, бывам (быць)

Чыньнік: быўца, бывец, *быўка *бытнік, *бытніца *быўнік, *быўніца *бываль, *бывар, *былец, быліца, *быльнік, *быльніца

Месца: бытло (тое, у чым бываюць), *бытня, *бытніца, *быўня

Сродак: быдла (тое, чым бываюць, існуюць)

Частка: бытак, *бытва (узьніклая іста)

Адназоўнікі: быльны, быліна, будучыня, будучынны, *бытавіты (які мае быт), *бытавіт, *быцьба (занятак быцьцём), *быцьбіт

2. Вытворныя дзеясловы:

Працягласьць ці час-ад-часнасьць: бываць (быць працягла ці час ад часу), бывае..., бывацьме, заг. бывай

Дзеепрыметнікі: цяп. акт. бываючы пас. *бывімы, мін. пас. бывалы, бываны акт. бываны, бываўшы

Дзеепрыслоўі: цяп. бываючы, мін. бываўшы

Чын: бываньне, *бывань

Чыньнік: бывальнік, бываўца

Месца: *бывальня

Прычынны: бавіць (прычыняць быцьцё), бавіш... бавіцьме..., заг. баў, баўце, баўма

Дзеепрыметнікі: цяп. акт. бавячы пас. *бавімы, мін. пас. акт. бавіўшы пас. баўлены

Дзеепрыслоўі: цяп. бавячы, мін. бавіўшы

Прыслоўе: баўма, бавам (бавіць)

Чын: бава (прычыненьне быцьця), баўленьне, бавеньне, баўка

Чыньнік: баўнік, баўца, бавец

Прычынны працяглы: баўляць, баўляе..., баўляцьме, заг. баўляй, дзеепр. баўлены

Чыньнік: *баўляр, баўленца

Прыметнік: баўленчы, баўчы
Частка: бавак

Адназоўныя:

Ад быт: бытаваць (як замена адсутнаму цяперашняму часу ад кораня бы-) -цца, бытуе -цца..., бытавацьме, заг. бытуй, дзеепр. бытаваны

Ад бытны: бытнаваць (прысутнічаць) -цца, бытнуе -цца..., бытнавацьме, заг. бытнуй, дзеепр. бытнены; *бытніць -цца; бытнаваньне, бытнасьць (прысутнасьць), бытнеча (быцьцёвае тло)

Ад былы: быліць -цца (рабіць -цца былым), былю -ся..., заг. былі́, дзеепр. мін. былены

Ад быцьцё: быцьцявіць (рабіць быцьцём), быцьцёўлю..., быцьцявіцьме, заг. быцьцяві, дзеепр. быцьцёўлены

Быць ужываецца ў утварэньні ўмоўнага ладу як "часьціца" "бы" (раней "бых") - "знаў бы, ведаў бы"

Ад bhū таксама паходзяць - буяць, буйны, ні-бы, быццам.

3. Прыстаўкі:
а- *абыць (абмежаваць быцьцё) -цца, абываць -цца, абавіць -цца, абыт ці вобыт, абытак, абава, -ўленьне
аб- *аббыць (быць вакол) -цца, аббываць -цца, аббавіць -цца, аббыт, аббытак, аббава, -ўленьне

ад- адбыць -цца, адбываць -цца, адбавіць -цца (прычыніць адбыцьцё), *адбыт, *адбытак, *адбава, -ўленьне
без- *бязбытны (пазбыты быцьця)

вы- выбыць (зыйсьці) -цца, выбываць -цца, выбавіць -цца (уратаваць, выдаліць), *выбыт, *выбытак, *выбава, -ўленьне

да- дабыць -цца (скончыць быць, дадацца), дабываць -цца, дабавіць -цца, *дабытак, *дабава, -ўленьне

за- забыць -цца, забываць -цца, забавіць (прымусіць забыць) -цца, *забыль, *забыт, *забытак, забава, -ўленьне
з- збыць -цца, збываць -цца, збавіць -цца (вызваліць), збыты (які ня мае), збыт (выданьне), збытак (багацьце), *збава (уратаваньне), збаўленьне, збаўца (спас)

з-вы- *звыбыць (вычварыць быцьцё) -цца, звыбываць -цца, звыбавіць -цца, *звыбыт, звыбытак, *звыбава, ўленьне

з-да- здабыць -цца, здабываць -цца, *здабавіць (прычыніць здабытак) -цца, *здабыт, здабытак, *здабава, *-ўленьне

з-не- *зьнябыць -цца (выправіцца у нябыт), зьнебываць -цца, зьнябавіць -цца (пазбавіць), зьнябыт, зьнябава, -ўленьне
звыш- звышбыт, звышбыцьцё, звышбава

на- набыць -цца, набываць -цца, набавіць (даць набыць) -цца, *набыт, набытак, *набава, *-ўленьне
над- *надбыць (звыш-быць, быць па-над) -цца, надбываць -цца, надбавіць -цца, надбыт (звышбыцьцё), надбытак, надбава, надбаўленьне

не- нябыт, небыцьцё

па- пабыць -цца, пабываць -цца, пабавіць -цца (час), побыт, *пабытак, *пабава, *-ўленьне
па-за- пазабыт (за межамі быцьця), *пазабытак, *пазабава
па-на- панабыць (многа набыць) -цца, панабываць -цца, панабавіць (прычыніць многі набытак), панабыт, панабытак, панабава, -ўленьне
па-над- *панадбыт (быцьцё па-над), панадбава
пад- *падбыць (дадацца ці быць мала, крыху ці быць непраўдзіва ці быць пад нечым) - цца, падбываць -цца, падбавіць (дадаць) -цца, *падбыт, *падбытак, падбава (ілжа, замена быцьця), -ўленьне
паў- паўбыт (напалову быцьцё), паўбытак, паўбава, -ўленьне

пера- перабыць (перацярпець, пераадолець) -цца, перабываць -цца, перабавіць -цца, *перабыт, *перабытак, *перабава, -ўленьне

пра- прабыць -цца (час), прабываць -цца, прабавіць -цца, *прабыт (першабыт) ці *пробыт (правядзеньне часу) *прабытак, *прабава, -ўленьне
прад- (перад-) *прадбыць (папярэднічаць быцьцю) -цца, прадбываць -цца, прадбавіць -цца, прадбыт, прадбытак, прадбава, -ўленьне

праз- *празбыць (паходзіць) -цца, празбываць -цца, празбавіць -цца, празбыт, празбытак, празбава, -ўленьне

проці- *процібыць (процістаяць у быцьці) -цца, процібываць -цца, процібавіць -цца, процібыт, процібытак, процібава, -ўленьне

пры- прыбыць -цца, прыбываць -цца, прыбавіць -цца, прыбыт, прыбытак, *прыбава, -ўленьне

раз- *разбыць (зьнікнуць ці распаўсюдзіцца) -цца, *разбываць -цца, разбавіць -цца, *разбытак, разбава, -ўленьне

с-па- спабыць -цца (выдаліць), спабываць -цца, *спабавіць -цца, *спабыт, *спабытак, *спабава, -ўленьне
с-прад- *спрадбыць (быць спрадвеку, папярэднічаць быцьцю) -цца, спрадбываць -цца, спрадбавіць -цца, спрадбыт, спрадбытак, спрадбава, спрадбаўленьне
су- субыць (быць разам, здарыцца) -цца, субываць -цца, субавіць (злучыць, здарыць) -цца, субыт, субытак, субава, субаўленьне

у- убыць (выдаліцца) -цца (страчвацца), убываць -цца, убавіць -цца, убыль, убытак, *убава, -ўленьне

уз- *узбыць (узьнікнуць) -цца (узьнікнуць самі сабой), *узбываць -цца (узьнікаць), *узбавіць -цца (стварыць, прычыніць узьнікненьне), *узбыцьцё *узбыт, *узбыты *узбытак, *узбава, *-ўленьне, *узбаўца

Багавітава Песьня, восьмы ўзыход

Восьмы ўзыход

Ардж́уна прамовіў:

Што той брагман? І што прасамасьць? Што чын, чалавек навышні?

Што называюць прабытам? Што завецца прабоствам? |1|

Як і хто тут, у гэтым целе, прааброк ёсьць, Мадгу-забойца?

Як у часе зыходу ты можаш быць самаемнымі знаны? |2|

Сьвяты Багавіт прамовіў:

Нязьнікомае - вышні брагман, самабыцьцё - прасамасьць,

вырух, што чыніць узбытак быцьця бытаў знаецца чынам. |3|

Быцьцё плыннае клічуць прабытам, Дух называюць прабоствам,

прааброк - тут я ў гэтым целе, найлепшы з носьбітаў цела. |4|

Памятаючы толькі мяне які ў часе скону, зыходзіць,

у быцьцё маё, кінуўшы цела, ідзе ён, няма тут сумневу. |5|

Хто якое быцьцё памінае, пакідаючы цела пры сконе,

да таго і прыходзіць, сын Кунті̄, заўсёды быцьцё тое ўзбыўшы. |6|

Таму ўва ўсе верамёны мяне памятай і змагайся,

прысьвяціўшы мне мысел і розум, да мяне несумнеўна ты прыйдзеш. |7|

Стараньнем і йоґай яднаным неіншарушным чуваньнем

да навышняга Духа сьвятога ідзе засяроджаны, Па̄ртха. |8|

Празорцу ўсяго і адвечнага праўцу,

                 ад тонкага тоншага хто памінацьме,

дзяржаўцу ўсяго, нязмыснага явай,

                 сонечназорнага, што па-за цемрай, |9|

у часе зыходу мыслам нярушным,

                 едны бажаньнем і сілаю йоґі,

паміж брывоў увесь дух сабраўшы,

                 да вышняга Духа сьвятога прыходзіць. |10|

Што незьнікомым завуць ведаведы,

                 у што рушаць стараньнікі, збытыя палу,

што жадаючы, дзейсьняць брагма-рушэньне,

                 сьцег да таго табе моўлю я сьцісла. |11|

Дзьверы ўсе пазмыкаўшы, спыніўшы мысел у сэрцы,

у вяршыню свой дух скіраваўшы, стойны ў йоґа-трываньні, |12|

"Ом" - аднаскладны брагман - хто, мяне памятаючы, мовіць,

пакідаючы цела ў зыходзе, той рушыць сьцегам навышнім. |13|

Хто станоўна неіншачуйны памятае мяне няспынна,

для таго я лёгкадасяжны, заўжды еднага, Па̄ртха, йоґіна. |14|

Да мяне прыйшоўшы, нявечны гэты край пакут перароду

не наведае самавялікі, зьвяршыні дасягшы навышняй. |15|

Нават з самае бытніцы Брагмы зноў вяртаюцца, Ардж́уна, быты,

да мяне, сыне Кунті, прыйшлым болей няма перародзін. |16|

У тысячу йуґаў працягам дзень брагмана знаюць якія,

і ноч цягам у тысячу йуґаў, дзень і ноч тыя ведаюць людзі. |17|

Зь невыяўнага ўсе выяўленьні ўзьнікаюць з дня надыходам,

і з надойсьцем ночы зьнікаюць у тым, што завуць невыяўным. |18|

Грамада тая самая бытаў, зноў быўшы, ізноў зьнікае

з надыходам ночы міжволі, і ўзьнікае з дня надыходам. |19|

Звыш таго быцьцё іншае, вечнае, невыяўнае ад невыявы,

ёсьць тое, што не зьнікае, калі ўсе быты зьнікаюць. |20|

Невыяўны і нязьнікомы, яго клічуць навышнім сьцегам,

дасягшы які, не вяртаюцца, тое мой дом навышні. |21|

Дух той вышні, Па̄ртха, дасяжны адным недаіншым бажаньнем,

той, у кім унутры ўсе быты, кім усё прасьцягнута гэта. |22|

Якім верамем да незвароту і звароту рушаць йоґіны,

зыйшоўшы, верамя тое пракажу табе, бык-Бгарата. |23|

Агонь, зьзяньне, дзень, маладзік, паўгады паўночнага сьцегу -

у брагман, тады зыйшоўшы, ідуць брагмаведныя людзі. |24|

Дым, ноч, цемра і сход таксама, паўгады паўднёвага сьцегу -

напатканы сьвятлом месяцовым тады зноў вяртаецца йоґін. |25|

Гэты сьветлы і цёмны сьцегі сусьвету вечнымі лічаць,

адным ідуць да незвароту, ізноў вяртаюцца іншым. |26|

Па̄ртха, знаючы тыя пуціны, йоґін не блукае ніякі,

таму ўва ўсе верамёны, будзь, Ардж́уна, йоґай яднаны. |27|

У ведах, дарох, аброках і жарбах

                 даброці плён які наказаны,

яго, ўведаўшы ўсё гэта, пераўзыходзіць

                 йоґін, у стан вышні ўваходзіць выточны. |28|

ОМ ТАТ САТ

такі ў велічных Багавітавых Песьнях, сьвятых упанішадах, брагма-ведзе, наставах йоґі, сумове сьвятога Кр̣шн̣ы і Ардж́уны восьмы ўзыход на імя "Йоґа нязьнікнага брагмана".

Пераклаў з санскрыту Міхаіл Баярын.

Бгаґавад-Ґі̄та̄, восьмы ўзыход, паслоўны пераклад

athāṣṭamo'dhyāyaḥ
Восьмы ўзыход

arjuna uvāca
kiṃ tad brahma kim adhyātmaṃ kiṃ karma puruṣottama
adhibhūtaṃ ca kiṃ proktam adhidaivaṃ kim ucyate 8.1

arjuna - Ардж́уна uvāca - прамовіў:
8.1 kiṃ - Што tad - той brahma - брагман? kim - Што adhi-ātmaṃ - прасамасьць? kiṃ - Што karma - чын, puruṣa- чалавек, муж, дух uttama - навышні? ca kiṃ - Што pra-uktam - названа adhi-bhūtaṃ - прабытам? kim - Што ucyate - завецца adhi-daivaṃ - прабоствам?

adhiyajñaḥ kathaṃ ko'tra dehesmin madhusūdana
prayāṇakāle ca kathaṃ jñeyosi niyatātmabhiḥ 8.2

8.2 kathaṃ - Як kaḥ - і хто adhi-yajñaḥ - пра-аброк atra - тут, asmin - у гэтым dehe- целе, madhu-sūdana - о Мадгу-забойца (Кр̣шн̣а)? ca - І kathaṃ - як kāle - у часе pra-yāṇa- зыходу asi - ты есі, можаш быць jñeyaḥ - знаны niyata-ātmabhiḥ - самаемнымі, самаўладнымі?

śrībhagavān uvāca
akṣaraṃ brahma paramaṃ svabhāvo’dhyātmam ucyate
bhūtabhāvodbhavakaro visargaḥ karmasaṃjñitaḥ 8.3

śrī- Сьвяты bhagavān - Багавіт uvāca - прамовіў:
8.3 a-kṣaraṃ - Незьнікомае, няплыннае - paramaṃ - навышні brahma - брагман, sva-bhāvaḥ - сваё быцьцё, самабыцьцё ucyate - завецца adhi-ātmam - прасамасьцю, vi-sargaḥ - вырух, выток, karaḥ - які чыніць ud-bhava- узбыцьцё, узьнікненьне bhāva- быцьця bhūta- бытаў, saṃ-jñitaḥ - знаецца karma- чынам.

adhibhūtaṃ kṣaro bhāvaḥ puruṣaścādhidaivatam
adhiyajñoham evātra dehe dehabhṛtāṃ vara 8.4

8.4 kṣaraḥ - Плыннае bhāvaḥ - быцьцё - adhi-bhūtaṃ прабыт, ca - а puruṣaḥ - Дух, Муж, Чалавек - adhi-daivatam - прабоства, adhi-yajñaḥ - прааброк - aham - я eva - менавіта atra - тут dehe - у целе, vara - о лепшы deha-bhṛtāṃ - з носьбітаў цела (Ардж́уна).

antakāle ca mām eva smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa madbhāvaṃ yāti nāsty atra saṃśayaḥ 8.5

8.5 yaḥ - Які eva - толькі mām - мяне smaran - памятаючы kāle - ў часе anta- скону, pra yāti - зыходзіць, saḥ - той, muktvā - пакінуўшы kale-varam - цела, mad- да майго bhāvaṃ - быцьця yāti - прыходзіць, na asti - няма atra - тут saṃ-śayaḥ - сумневу.

yaṃ yaṃ vāpi smaran bhāvaṃ tyajaty ante kalevaram
taṃ tam evaiti kaunteya sadā tadbhāvabhāvitaḥ 8.6

8.6 api - І yaṃ yaṃ vā - якое smaran - памятаючы bhāvaṃ - быцьцё, tyajati - ён пакідае ante - пра сконе kale-varam - цела, taṃ tam - да таго eva - менавіта eti - прыходзіць sadā - заўсёды, bhāvitaḥ - узбыўшы, узбавіўшы tad- тое bhāva- быцьцё, kaunteya - о сыне Кунті̄ (Ардж́уна).

tasmāt sarveṣu kāleṣu mām anusmara yudhya ca
mayy arpitamanobuddhir mām evaiṣyasy asaṃśayaḥ 8.7

8.7 tasmāt - Таму sarveṣu - ўва ўсе kāleṣu - верамёны, часы mām - мяне anu smara - памятай yudhya ca - і змагайся, manaḥ- мысел buddhiḥ - і розум mayi - у мяне arpita- аброкшы, скіраваўшы, прысьвяціўшы, mām - да мяне eva - менавіта a-saṃśayaḥ - бессумнеўны eṣyasi - прыйдзеш.

abhyāsayogayuktena cetasā nānyagāminā
paramaṃ puruṣaṃ divyaṃ yāti pārthānucintayan 8.8

8.8 abhi-āsa- Стараньнем yoga- і йоґай yuktena - яднаным na anya-gāminā - не іншарушным cetasā - чуваньнем paramaṃ - да навышняга puruṣaṃ - Духа, Мужа, Чалавека divyaṃ - сьвятога, нябёснага yāti - ідзе anu-cintayan - засяроджаны, pārtha - о сыне Пр̣тхі.

kaviṃ purāṇam anuśāsitāraṃ aṇor aṇīyāṃsam anusmared yaḥ
sarvasya dhātāram acintyarūpaṃ ādityavarṇaṃ tamasaḥ parastāt 8.9

8.9 kaviṃ - Празорцу ўсяго, знаўцу ўсяго, purāṇam - адвечанага, anu-śāsitāraṃ - праўцу, настаўніка, ўладара, aṇor - ад тонкага aṇīyāṃsam - тоншага yaḥ - які anu smared - памінацьме, dhātāram - дзяржаўцу sarvasya - ўсяго, a-cintya- нямыснага rūpaṃ - явай, вобразам, āditya-varṇaṃ - сонца-зорнага, сонца-барвовага, parastāt - які па-за tamasaḥ - цемрай,

prayāṇakāle manasācalena bhaktyā yukto yogabalena caiva
bhruvor madhye prāṇam āveśya samyak sa taṃ paraṃ puruṣam upaiti divyam 8.10

8.10 kāle - у часе pra-yāṇa- зыходу manasā - мыслам a-calena - нярушным, yuktaḥ - едны bhaktyā - бажаньнем balena ca eva - і сілай yoga- йоґі, madhye - паміж bhruvor - брывоў samyak - цалкам pra-āṇam - дух, дых ā-veśya - скіраваўшы, засяродзіўшы, saḥ - той taṃ - да таго paraṃ - вышняга puruṣam - Духа, Мужа, Чалавека divyam - сьвятога upa eti - прыходзіць.

yad akṣaraṃ vedavido vadanti viśanti yad yatayo vītarāgāḥ
yad icchanto brahmacaryaṃ caranti tat te padaṃ saṃgraheṇa pravakṣye 8.11

8.11 yad - Што a-kṣaraṃ - нязьнікомым vadanti - завуць veda-vidaḥ - ведаведы, viśanti yad - у што viśanti - ўваходзяць yatayaḥ - намагары, стараньнікі, vīta- пазбытыя rāgāḥ - жарсьці, yad - што icchantaḥ - жадаючы, brahma-caryaṃ - брагма-рух caranti - зьдзяйсьняюць, padaṃ - сьцег tat - да таго te - табе pra vakṣye - я прамоўлю saṃ-graheṇa - сьцісла.

sarvadvārāṇi saṃyamya mano hṛdi nirudhya ca
mūrdhny ādhāyātmanaḥ prāṇam āsthito yogadhāraṇām 8.12

8.12 sarva- Усе dvārāṇi - дзьверы saṃ-yamya - замкнуўшы, ni-rudhya ca - і спыніўшы, утрымаўшы manaḥ - мысел hṛdi - у сэрцы, mūrdhni - у вяршыню  ā-dhāya - скіраваўшы ātmanaḥ - свой pra-āṇam - дух, дых, ā-sthitaḥ - стаўшы dhāraṇām - ў дзяржаньне, трываньне yoga- йоґі,

om ity ekākṣaraṃ brahma vyāharan mām anusmaran
yaḥ prayāti tyajan dehaṃ sa yāti paramāṃ gatim 8.13

8.13 om - "Ом" iti - так eka-akṣaraṃ - аднаскладовы brahma - брагман vi-ā-haran - вымаўляючы, mām - мяне anu-smaran - памятаючы, yaḥ - хто pra-yāti - зыходзіць, tyajan - пакідаючы dehaṃ - цела, saḥ - той yāti - рушыць paramāṃ - навышнім gatim - сьцегам.

ananyacetāḥ satataṃ yo māṃ smarati nityaśaḥ
tasyāhaṃ sulabhaḥ pārtha nityayuktasya yoginaḥ 8.14

8.14 yaḥ - Які satataṃ - станоўна an-anya-cetāḥ - неіншачуйны māṃ - мяне smarati - памятае nityaśaḥ - няспынна, tasya - для таго ahaṃ - я su-labhaḥ - лёгкадасяжны, pārtha - о сыне Пр̣тхі, yoginaḥ - йоґіна, nitya- неадменна yuktasya - еднага.

mām upetya punarjanmaduḥkhālayam aśāśvatam
nāpnuvanti mahātmānaḥ saṃsiddhiṃ paramāṃ gatāḥ 8.15

8.15 mām - Да мяне upa-itya - прыйшоўшы, punaḥ - больш a-śāśvatam - нявечную ā-layam - сялібу duḥ-kha- пакуты janma- раджэньня na āpnuvanti - не наведаюць mahā-ātmānaḥ - самавялікія, gatāḥ - што прыйлі paramāṃ - да навышняй saṃ-siddhiṃ - зьвяршыні.

ā brahmabhuvanāl lokāḥ punarāvartinorjuna
mām upetya tu kaunteya punarjanma na vidyate 8.16

8.16 ā - Ажно bhuvanāt - з бытніцы brahma- Брагмы punaḥ - зноў ā-vartinaḥ - вяртаюцца, arjuna - о Ардж́уна, lokāḥ - людзі, быты, tu - але mām - да мяне upa-itya - прыйшоўшы, kaunteya - о сыне Кунті̄, punar-janma - перарод na vidyate - больш не існуе.

sahasrayugaparyantam ahar yad brahmaṇo viduḥ
rātriṃ yugasahasrāntāṃ te'horātravido janāḥ 8.17

8.17 yad - Які sahasra- ў тысячу yuga- йуґаў pari-antam - працягам ahaḥ - дзень brahmaṇaḥ - брагмана viduḥ - ведаюць, rātriṃ - і ноч antāṃ - абсягам, цягам sahasra- у тысячу yuga- йуґаў, te - тыя ahaḥ- дзень rātra- і ноч vidaḥ - ведаюць janāḥ - людзі.

avyaktād vyaktayaḥ sarvāḥ prabhavanty aharāgame
rātryāgame pralīyante tatraivāvyaktasaṃjñake 8.18

8.18 a-vyaktād - Зь невыяўнага sarvāḥ - ўсе vi-aktayaḥ - выяўленьні pra bhavanti - узбываюць, ўзьнікаюць ahaḥ- з дня ā-game - надыходам, ā-game - і з прыйсьцем rātri- ночы pra līyante - расчыняюцца, зьнікаюць tatra - у тым eva - менавіта, saṃ-jñake - што завецца a-vyakta- невыяўным.

bhūtagrāmaḥ sa evāyaṃ bhūtvā bhūtvā pralīyate
rātryāgamevaśaḥ pārtha prabhavaty aharāgame 8.19

8.19 saḥ ayaṃ eva - Гэтая самая grāmaḥ - грамада bhūta- бытаў, bhūtvā bhūtvā - зноў быўшы, pra līyate - расчыняецца, зьнікае ā-game - з надойсьцем rātri- ночы a-vaśaḥ - міжволі, pārtha - о сыне Пр̣тхі, pra bhavati - і ўзьнікае ā-game - з надыходам ahaḥ- дня.

paras tasmāt tu bhāvonyovyaktovyaktāt sanātanaḥ
yaḥ sa sarveṣu bhūteṣu naśyatsu na vinaśyati 8.20

8.20 tu - Але paraḥ - вышэйшае tasmāt - за гэта anyaḥ - іншае bhāvaḥ - быцьцё, a-vyaktaḥ - невыяўнае a-vyaktāt - ад невыявы, sanātanaḥ - вечнае, saḥ - тое, yaḥ - якое na vi naśyati - не зьнікае, sarveṣu - калі ўсе bhūteṣu - быты naśyatsu - зьнікаюць.

avyaktokṣara ity uktas tam āhuḥ paramāṃ gatim
yaṃ prāpya na nivartante tad dhāma paramaṃ mama 8.21

8.21 a-vyaktaḥ - Невыяўны, a-kṣara - нязьнікны iti - так uktaḥ - ён завецца, tam - яго āhuḥ - клічуць paramāṃ - навышнім gatim - сьцегам, цэльлю, yaṃ - якога pra-āpya - дасягшы na ni vartante - не вяртаюцца, tad - тое mama - мой dhāma - дом paramaṃ - навышні.

puruṣaḥ sa paraḥ pārtha bhaktyā labhyas tv ananyayā
yasyāntaḥsthāni bhūtāni yena sarvam idaṃ tatam 8.22

8.22 saḥ - Той puruṣaḥ - Дух, Муж, Чалавек paraḥ - вышні, pārtha- о сыне Пр̣тхі (Ардж́уна), tu - толькі an-anyayā - недаіншым bhaktyā - бажаньнем labhyaḥ - дасяжны, yasya - у якім antaḥ-sthāni - унутры зьмяшчаюцца, нутры-стойныя bhūtāni - быты, yena - якім sarvam - усё idaṃ - гэта tatam - прасьцягнута, працята.

yatra kāle tv anāvṛttim āvṛttiṃ caiva yoginaḥ
prayātā yānti taṃ kālaṃ vakṣyāmi bharatarṣabha 8.23

8.23 yatra - У якое kāle - верамя, час tu - ж tv an-ā-vṛttim - да незвароту ca eva - а таксама ā-vṛttiṃ - да звароту yoginaḥ - йоґіны yānti - рушаць, pra-yātāḥ - зыйшоўшы, taṃ - тое kālaṃ - верамя vakṣyāmi - я прамоўлю, bharata-ṛṣabha - о бык-нашчадак Бгараты (Ардж́уна).

agnir jyotir ahaḥ śuklaḥ ṣaṇmāsā uttarāyaṇam
tatra prayātā gacchanti brahma brahmavido janāḥ 8.24

8.24 agniḥ - Агонь, jyotiḥ - сьвятло, ahaḥ - дзень, śuklaḥ - маладзік, сьветлая палова месяца, ṣaṇmāsā - шэсьць месяцаў, паўгады - uttara- паўночны ā-yaṇam - сьцег: pra-yātāḥ - зайшоўшы tatra - там, тады, brahma - у брагман gacchanti - ідуць brahma-vidaḥ - брагмаведныя janāḥ - людзі.

dhūmo rātris tathā kṛṣṇaḥ ṣaṇmāsā dakṣiṇāyanam
tatra cāndramasaṃ jyotir yogī prāpya nivartate 8.25

8.25 dhūmo - Дым, rātriḥ - ноч, tathā - а таксама kṛṣṇaḥ - сход, цёмная палова месяца, ṣaṇ-māsāḥ - шэсьць месяцаў, паўгады - dakṣiṇa- паўднёвы ā-yanam - сьцег: tatra - там, тады cāndramasaṃ - месяцовае jyotiḥ - сьвятло pra-āpya - напаткаўшы, yogī - йоґін ni vartate - вяртаецца зноў.

śuklakṛṣṇe gatī hy ete jagataḥ śāśvate mate
ekayā yāty anāvṛttim anyayāvartate punaḥ 8.26

8.26 ete - Гэтыя hi - во śukla- сьветлы kṛṣṇe - і цёмны gatī - сьцегі, дарогі jagataḥ - сьвету śāśvate - вечнымі mate - лічацца, ekayā - адным yāti - ідзе an-ā-vṛttim - да незвароту, anyayā - іншым ā vartate - вяртаецца punaḥ - зноў.

naite sṛtī pārtha jānan yogī muhyati kaścana
tasmāt sarveṣu kāleṣu yogayukto bhavārjuna 8.27

8.27 jānan - Знаючы ete - гэтыя sṛtī - пуціны, дарогі, pārtha - о сыне Пр̣тхі, yogī - йоґін na muhyati - не блукае, маніцца kaḥ ca na - ніякі, tasmāt - таму sarveṣu - ўва ўсе kāleṣu - верамёны, часы bhava - будзь, arjuna - о Ардж́уна, yoga- йоґай yuktaḥ - яднаны.

vedeṣu yajñeṣu tapaḥsu caiva dāneṣu yat puṇyaphalaṃ pradiṣṭam
atyeti tat sarvam idaṃ viditvā yogī paraṃ sthānam upaiti cādyam 8.28

8.28 vedeṣu - У ведах, yajñeṣu - аброках, tapaḥsu - жарбах, ca eva - а таксама dāneṣu - ў дарох, yat - які puṇya- чысьціні, даброці phalaṃ - плён pra-diṣṭam - наказаны, tat - яго ati eti - пераўзыходзіць, sarvam - усё idaṃ - гэта viditvā - ўведаўшы, yogī - йоґін, ca - і paraṃ - ў вышні sthānam - стан upa eti - прыходзіць ādyam - выточны, пачатковы.

OM TAT SAT
iti śrīmad-bhagavad-gītāsūpaniṣatsu brahma-vidyāyāṃ yoga-śāstre śrīkṛṣṇārjuna-saṃvāde akṣarabrahma-yogo nāmāṣṭamo'dhyāyaḥ

ОМ ТАТ САТ
такі ў сьвятарных Багавітавых Песьнях, велічных упанішадах, брагма-ведзі, йоґі-наставе, сумове сьвятога Кр̣шн̣ы і Ардж́уны восьмы ўзыход на імя "Йоґа нязьнікнага брагману".

Пераклаў з санскрыту Міхась Баярын.