Багавітава Песьня, пяты ўзыход

Пяты ўзыход

Ардж́уна прамовіў:

Як адрачэньне чыну, так і йоґу ты, Кр̣шна, славіш,

адно, з абаіх што лепей, тое скажы мне ясна. |1|

Сьвяты Бог прамовіў:

Як адрок, так йоґа чыну дабрачынныя цалкам абое,

але зь іх адрачэньне чыну йоґа чыну пераўзыходзіць. |2|

У таго знай адрок сапраўдным, хто не злуе і ня прагне,

бо нядвойны, магутнарукі, зь вязьма́ вызваляецца лёгка. |3|

Асобнымі са̄н̇кхйу і йоґу ня ўчоныя клічуць, а дзеці,

хто ў адным усталіцца добра, плён абаіх здабывае. |4|

Які са̄н̇кхйі стан дасягаюць, у той самы йоґі́ны ўзыходзяць,

як адно і са̄н̇кхйу, і йоґу, так які бачыць, той бачыць. |5|

Але цяжка, магутнарукі, дасягнуць адроку бязь йоґі,

задзіночаны йоґай моўкнік у брагман скора ўзыходзіць. |6|

Самачысты, самаадольны, едны йоґай, скарыўшы здолі,

хто стаў сам сабой усіх бытаў, ня пляміцца, чынячы нават. |7|

"Не чыню анічога" - хай лічыць зьяднаны, тоества ведар,

калі бачыць, чуе, кранае, есьць, сьпіць, нюхае, дыхае, ходзіць, |8|

калі кажа, бярэ, спаражняе, размыкае вочы, змыкае,

"Здолі цэлямі здоляў заняты" - думку такую трымае. |9|

Аддаўшы брагману ўчынкі, хто чыніць, пакінуўшы зьвязак,

той ня пляміцца ганай, як лотаці ліст вадою. |10|

Розумам, целам, мыслам, аднымі здолямі толькі,

йоґі́ны чын чыняць, адрокшы зьвязак для самачышчэньня. |11|

Плён чыну кінуўшы, едны дасягае спакой дасканалы,

няедны, ад плёну залежны вязьніцца чынам пажады. |12|

Мыслам адрокшы ўсе чыны, шчасна ўладар прабывае,

цельны ў горадзе дзевяцібрамным ня чыніць, не прычыняе. |13|

Ні чыну, ні чыньніцтву сьвету ня творыць пан уладарны,

ні сувязі плёну і чыну, свабода явіцца толькі. |14|

Нічыйго дабрачыну й злачыну не бярэ на сябе паўсюдны,

нязнаньнем пакрытае знаньне, чмурацца гэтым стварэньні. |15|

Але самазнаньнем якімі зьнішчана тое нязнаньне,

у тых нібы сонца знаньне асьвятляе вышняе Тое. |16|

Тое сам якіх, у Тым розум, Тое вышняя цэль, аснова,

тыя рушаць да незвароту, бруды разьвеяўшы знаньнем. |17|

У ветласьцю й ведамі поўным сьвятары, ў слане і карове,

у псе і псажэрцы мудры адно тое самае бачыць. |18|

Ім і тут пераможаны сьвет, у аднакасьці сталы чый мысел,

бо бязганны аднакі брагман, таму ён у брагмане сталы. |19|

Весяліцца ў прыемным ня мае, ў непрыемным лякацца ня мае

неаблудны, розумастойкі, брагмавед у брагмане сталы. |20|

Незалежны ад дотыкаў вонкіх сам шчасьце ў сабе знаходзіць,

брагмаеднасьцю самаадзіны дасягае нязгубнага шчасьця. |21|

Асалоды ад судакрананьня, што ўзьнікаюць з улоньня пакуты,

маюць канец і пачатак, ім, сын Кунті, ня рады разумны. |22|

Хто здольны трываць ужо тут, яшчэ да вызволі зь цела,

цягу ўзьніклую з гневу й пажады, той муж зьяднаны і шчасны. |23|

Усярэдзіне шчасьце і радасьць, усярэдзіне сьветач якога,

той йоґін у брагмана неруш, брагманам стаўшы, ўзыходзіць. |24|

Дасягаюць брагмана неруш рушы, пазбытыя ганаў,

самаўнятыя, двойства расьсекшы, што рады дабру ўсіх бытаў. |25|

У пазбытых пажады і гневу, намагарных, суемцаў чуваньня,

самаўведных паўсюль навокал брагмана неруш існуе. |26|

Дотык вонкавы кінуўшы вонках, засяродзіўшы зрок між броваў,

удыху і выдыху рухі зраўнаўшы ўсярэдзіне носа, |27|

мысел, розум, здолі суняўшы, да вызволі нацэлены моўкнік,
жаданьня, страху і гневу пазбыты, заўсёды той вольны. |28|

Спажыўцу жарбы́ і аброку, усіх сьветаў навышняга пана,

усіх бытаў сябру пазнаўшы, мяне, ён дасягае спакою. |29|

ОМ ТАТ САТ

такі ў сьвятых Песьнях Бога, велічных упанішадах, брагма-ведзе, йоґа-наставе, у сумове сьвятога Кр̣шн̣ы і Ардж́уны пяты ўзыход на імя "Йоґа адроку".

Пераклаў з санскрыту Міхась Баярын.