Радзіма

Першапачаткова "быцьцё" значыць узьнікненьне і нараджэньне. Дзеяслоў "быць" родны санскрыцкаму bhū (быць, узьнікаць), ад якога bhūmi (зямля) і старагрэцкаму φύω (нараджаць), адкуль φύσις (прырода) і "фізыка".

Узьнікненьне і нараджэньне парабуе месца. Быцьцё - гэта перадусім пытаньне месца. Быць - значыць месць месца. Быцьцю патрэбна крыніца, адкуль яно ўзьнікае і падстава, якая яго трымае. Месца нараджэньня завецца радзімай.

У быцьці ёсьць толькі ўзьнікненьне. І зьнікненьне тут - гэта ўзьнікненьне на месцы іншага ўзьнікненьня. Зьмяніць месца - гэта зьнікнуць у адным месцы і ўзьнікнуць у другім, і гэта ўжо іншае быцьцё.

З гледзішча быцьця чын "пастаўленьня на месца" выглядае складаным дзеяньнем: у адным месцы ўзьнікае быцьцё намеру паставіць, у другім месцы ўзьнікае быцьцё пастановы, а ў трэцім месцы ўзьнікае яго замена. І кожны раз яно толькі ўзьнікае.

У выпадку быцьця, адкуль, дзе і куды супадаюць назаўжды і ніколі не зьмяняюцца. Быцьцё быве, пакуль яго трымае месца. І зьнікае, калі на гэтым месцы ўзьнікае іншае быцьцё. Таму насамрэч яно толькі ўзьнікае, і ніколі не зьнікае. Радзіма - гэта несьмяротнасьць. Радзіма - яна адна і назаўжды.

Наша Радзіма - гэта месца, у якім мы ўзьніклі і зь якога нам не зысьці. Яна не перад намі, а за намі. Яна ня ўзоры краявідаў у нашых вачах, і нават не тканіна зроку, на якой яны зьяўляюцца перад намі. Яна - тая, хто трымае і нас, і іх, пакуль мы губляем іх са свайго погляду. Радзіма незаменная і безумоўная.

Знаньне быцьця - гэта вызначэньне месца быцьця. Вызначэньне месца - гэта пошук імені на дрэве імён. Імя - гэта месца быцьця ўзору. Мова - месца быцьця імён. Знаньне адкрывае Мову як месца месцаў, Радзіму Радзім.