Час заўважны адносна руху. Рух адбываецца адносна нерухомага і тым самым ёсьць рух па коле. Таму час - кола. У цэнтры кола ёсьць вось, месца дзе руху няма. Там дзе няма руху, няма і часу. Сьвядомасьць успрымальніка руху - адзіная нерухомая кропка дачыненьня. Празь сьвядомасьць праходзіць вось сусьвету. Сьвядомасьць - прастора руху, яна супрацьстаіць рухомаму як частка і цэлае. Кола - паўната магчымасьці руху, яго ўсеварыянтнасьць, усемагчымасьць.
Рух мае наўвеце частковасьць рухомага. Поўнае адно для частковага. Быццьцё (sat) адно для ўсяго, што ёсьць. Быцьцё ёсьць адносна сьвядомасьці (cit), таму сьвядомасьць адно для ўсяго, што ёсьць. Сьвядомасьць і быцьцё супадаюць (samādhīyete). Saccidekambrahma - быцьцё і сьвядомасьць адно, і гэтае адно - Брагман. Ад санскрыцкага слова brahman паходзіць слова “время”. Досьведна час успрымаецца як кола - дня, месяца, году, жыцьця.
Астралёгія супастаўляе вялікае кола часу сусьвету і кола часу жыцьця чалавека. Яны суадносяцца як частка і цэлае. Адно ўтварае другое, і таму адно складаецца з другога. Таму ў меншым коле можна бачыць адлюстраваньне большага і наадварот. Астралягічная карта (janma-cakram – "кола нараджэньня") ці гараскоп ("часагляд") задаецца часам нараджэньня чалавека, становішчам рухомага адносна нерухомага на момант нараджэньня.
На карце ўсё, што разварочваецца як жыцьцё, працягласьць, бачыцца адразу, адначасова. Усё жыцьцё чалавека зьяўляецца толькі разваротам імгненьня вялікага часу. Гараскоп - гэта магчымасьць (śakti), прырода, прад-дзеяньне (pra-kṛti), мяжа, мера (mātrā) чалавека. Кола вялікага часу зьмяшчае паўнату такіх імгненьняў, усемагчымасьць, усеварыянтнасьць. І з гледзішча восі, цэнтра кола, яны ўсе дадзеныя адразу як гараскоп сусьвету. Увесь час, рэалізацыя ўсіх варянтаў адбываецца для цэнтра кола адразу, не як працягласьць, але як вечны ўсебаковы сполах.
Варыянты ўтвараюцца спалучэньнем рухомых складнікаў адносна адно аднаго і нерухомай сеткі. Знаньне спалучальнасьці скданікаў дае магчымасьць убачыць жыцьцё як код жыцьця, як мову праграмаваньня таго, што перажываецца і адчуваецца. Як тое, што на экране кампутара выглядае прыгожай візуальнай гульнёй насамрэч напісана на пэўнай мове. З гледзішча астралёгіі мінулыя нараджэньні (pūrva-janmāni) выглядаюць проста матэматычнымі апэрацыямі.
Астралёгія дае магчымасьць паглядзець на сьвет вачыма пачатку. І сьвет бачыцца ёй як свабода (sva-tantra), усемагутнасьць (sarva-śakti) пачатку. Яна праводзіць вось паміж цэнтрам вялікага кола сусьвету і цэнтрам кола чалавека і ўтварае Вялікі Воз. Астралёгія на санскрыце называецца jyautiṣam, навука пра jyotiḥ – “сьветачы”. Узор зораў ператвараецца ў сьвятло сьвядомасьці.
Вынятак з Генону:
ReplyDeleteИзлагая метафизический принцип "науки о буквах" (на арабском языке, Ilmul-Huruf), Сейиди Мохииддин в Эль-Футухатуль-Меккья рассматривает вселенную как символизируемую книгой: это хорошо известный символ Liber Mundi Розенкрейцеров, а также Liber Vitae Откровения5. Буквы в этой книге все единовременно и нераздельно начертаны "божественным пером" {El-Qualamul-Ilahi); эти "трансцедентные письмена" суть вечные сущности или божественные идеи; а поскольку всякая буква в то же время есть и число, можно сразу заметить соответствие этого учения пифагорейской доктрине. Эти же самые "трансцендентные письмена", они же — и все творения, будучи вначале сгущены в божественном всеведении, затем, божественным дыханием, перенесены на нижние уровни, составили и сформировали, образовали проявленную Вселенную. Здесь напрашивается сравнение с ролью, которую играют буквы в космогонической доктрине Сефер Иецира; "наука о буквах", впрочем, имеет примерно одинаковое значение в еврейской Каббале и мусульманском эзотеризме6.
Отправляясь от этого принципа, нетрудно понять, что им устанавливается соответствие между буквами и различными уровнями проявленной Вселенной и, конкретнее, нашего мира; существование планетных и зодиакальных соответствий в этой связи хорошо известно, чтобы не задерживаться здесь на нем, и достаточно лишь отметить, что оно ставит "науку о буквах" в тесную связь с астрологией, рассматриваемой как "космологическая" наука7.
6 Нужно заметить еще, что "Книга Мира" есть в то же время "Божественное Послание" (El-Risalatul-ilahiyah), архетип всех священных книг; традиционные писания есть лишь его перевод на человеческий язык. Это особенно настойчиво утверждается в Ведах и Коране; а идея "вечного Евангелия" показывает, что та же концепция не совсем чужда и христианству или, во всяком случае, не всегда была чужда. текст
7 Есть и другие соответствия с элементами и чувственно воспринимаемыми свойствами мироздания, небесными сферами и т.д.; так обстоит дело с арабским алфавитом, двадцать восемь букв которого точно численно соответствуют фазам луны. текст