Багавітава Песьня, сёмы ўзыход

Сёмы ўзыход

Сьвяты Багавіт прамовіў:

Да мяне давязаны мыслам, мной асноўны, яднаючы йоґу,

несумнеўна мяне суцэльна як спазнаеш, выслухай тое. |1|

Тое знаньне разам з вызнаньнем я табе скажу без астачы,

якое спазнаўшы, болей тут знаўнага не застаецца. |2|

Сярод тысяч людзей адзіны намагаецца дзеля зьвяршэньня,

з намагарных і зьвершных адзіны мяне тоесна ведае нехта. |3|

Зямля, вада, агонь, вецер, прастора, мысел і розум,

язьня - на восем частак разьбіта мая пратвора. |4|

Але гэта нявышняя, іншую маю вышнюю ўведай пратвору,

жывабытную, дужарукі, якой сьвет трымаецца гэты. |5|

Яна лоні ўсіх чыста бытаў - гэтак яе спасьцігні,

Я ўсяго гэтага сьвету выток і росчын таксама. |6|

Ад мяне нічога вышэй няма іншага, скарбазваёўца,

на мяне наніза́на ўсё гэта як перлінаў мноствы на нітку. |7|

Я смак у вадзе, сыне Кунті, я сьвятло ў месяцы й сонцы,

я ў ведах узнова, ў людзях людзкасьць, слова ў прасторы. |8|

Я добры пах у зямлі, ў зьнічы сьветлаўбраным зьзяньне,

я жыцьцё ўва ўсіх бытах, я ёсьць у жарбітах жарба. |9|

Мяне як семя ўсіх бытаў вечнае ведай, Па̄ртха,

я разуменьне разумных, я ёсьць велічных веліч. |10|

Я магута магутных, пазбытая жарсьці і жады,

я непярэчнае дгарме ў бытах жаданьне, Бга̄рата. |11|

Якіх быцьцяў бы не існавала іставых, палкіх і цьмяных,

зь мяне яны - так іх ведай, ды ня я ў іх, яны ўва мне ёсьць. |12|

Трыма кметавітымі тымі быцьцямі ўвесь сьвет гэты

мяне змануты не пазнавае, што вышэйшы за іх, нязьменны. |13|

Бо дзівосна мага мая тая кметатворная, цяжкаадольна,

адно да мяне дапаўшы, магу́ гэтую перасягаюць. |14|

Да мяне злачынныя дурні, людзі подлыя не дападаюць,

чортаў быцьцё абраўшы, магой пазбытыя знаньня. |15|

Чатыры адмены людзей бажаюць мяне дабрачынных:

пакутны і прагны знаньня, цэлі прагны і знаўца. |16|

Зь іх неадымна едны, аднабожны знаўца - вышэйшы,

бо знаўцу найбольш я лю́бы, ён лю́бы мне гэтаксама. |17|

Хоць усе яны ўзьнёслыя духам, я сабой уважаю знаўцу,

абірае той самаадзіны мяне сьцегам неперавышным. |18|

У выніку многіх народзін да мяне дападае знаўца,

"Ва̄судэва - ўсё" - гэтак лічыць той найрэдкі самавялікі. |19|

Пажадамі збытыя знаньня да іншых багоў дападаюць

ісьцячы розныя ўмовы, умоўныя ўласнай пратворай. |20|

Які божнік якое цела верай вельбіць жадае,

таго такой самай верай непахіснай я надзяляю. |21|

Верай такой зьяднаны ён імкне да яго ўлагоды,

беручы ад таго жаданьняў здаволі, што я вызначаю. |22|

Але канцавіты плён той маламудрымі тымі здабыты:

да багоў - хто багом абракае, да мяне - мае божнікі рушаць. |23|

Невыяўным, што ўпаў у выяву, мяне неразумныя лічаць,

ня знаючы бытак мой вышні, нязьменны, непераўзыходны. |24|

Я не для ўсіх відочны, йоґі магою сукрыты,

гэты змануты сьвет ня знае мяне, што няроджаны, вечны. |25|

Я ведаю ўсіх прамінулых, Ардж́уна, гэтак і бытных,

так і ўсіх будучых бытаў, але я невядомы нікому. |26|

Узьніклай з агіды і прагі двойства маной, Бга̄рата,

усе быты ў зман упадаюць у творыве, ворагаў пекла. |27|

Але людзі чыстага чыну, скончана гана якімі,

збытыя двойства зману бажаюць мяне ўсёй воляй. |28|

Для вызволі ад старасьці й сьмерці хто імкне, да мяне дапаўшы,

таго брагман̣а ўведвае цалкам, прасамасьць і чын суцэльна. |29|

Хто як прабыт і прабоства, і як прааброк мяне ўведаў,

той нават у час зыходу мяне ўведвае, едны чуваньнем. |30|

ОМ ТАТ САТ

такі ў велічных Багавітавых Песьнях, сьвятых упанішадах, брагма-ведзе, наставах йоґі, сумове сьвятога Кр̣шн̣ы і Ардж́уны сёмы ўзыход на імя "Йоґа знаньня і вызнаньня".

Пераклаў з санскрыту Міхась Баярын.