Aug 28, 2011

Багавітава Песьня, сёмы ўзыход

Сёмы ўзыход

Сьвяты Багавіт прамовіў:
Да мяне давязаны мыслам, мной асноўны, яднаючы йоґу,
несумнеўна мяне суцэльна як спазнаеш, выслухай тое. |1|
Тое знаньне разам з вызнаньнем я табе скажу без астачы,
якое спазнаўшы, болей тут знаўнага не застаецца. |2|
Сярод тысяч людзей адзіны намагаецца дзеля зьвяршэньня,
з намагарных і зьвершных адзіны мяне тоесна ведае нехта. |3|
Зямля, вада, агонь, вецер, прастора, мысел і розум,
язьня - на восем частак разьбіта мая пратвора. |4|
Але гэта нявышняя, іншую маю вышнюю ўведай пратвору,
жывабытную, дужарукі, якой сьвет трымаецца гэты. |5|
Яна лоні ўсіх чыста бытаў - гэтак яе спасьцігні,
Я ўсяго гэтага сьвету выток і росчын таксама. |6|
Ад мяне нічога вышэй няма іншага, скарбазваёўца,
на мяне наніза́на ўсё гэта як перлінаў мноствы на нітку. |7|
Я смак у вадзе, сыне Кунті, я сьвятло ў месяцы й сонцы,
я ў ведах узнова, ў людзях людзкасьць, слова ў прасторы. |8|
Я добры пах у зямлі, ў зьнічы сьветлаўбраным зьзяньне,
я жыцьцё ўва ўсіх бытах, я ёсьць у жарбітах жарба. |9|
Мяне як семя ўсіх бытаў вечнае ведай, Па̄ртха,
я разуменьне разумных, я ёсьць велічных веліч. |10|
Я магута магутных, пазбытая жарсьці і жады,
я непярэчнае дгарме ў бытах жаданьне, Бга̄рата. |11|
Якіх быцьцяў бы не існавала іставых, палкіх і цьмяных,
зь мяне яны - так іх ведай, ды ня я ў іх, яны ўва мне ёсьць. |12|
Трыма кметавітымі тымі быцьцямі ўвесь сьвет гэты
мяне змануты не пазнавае, што вышэйшы за іх, нязьменны. |13|
Бо дзівосна мага мая тая кметатворная, цяжкаадольна,
адно да мяне дапаўшы, магу́ гэтую перасягаюць. |14|
Да мяне злачынныя дурні, людзі подлыя не дападаюць,
чортаў быцьцё абраўшы, магой пазбытыя знаньня. |15|
Чатыры адмены людзей бажаюць мяне дабрачынных:
пакутны і прагны знаньня, цэлі прагны і знаўца. |16|
Зь іх неадымна едны, аднабожны знаўца - вышэйшы,
бо знаўцу найбольш я лю́бы, ён лю́бы мне гэтаксама. |17|
Хоць усе яны ўзьнёслыя духам, я сабой уважаю знаўцу,
абірае той самаадзіны мяне сьцегам неперавышным. |18|
У выніку многіх народзін да мяне дападае знаўца,
"Ва̄судэва - ўсё" - гэтак лічыць той найрэдкі самавялікі. |19|
Пажадамі збытыя знаньня да іншых багоў дападаюць
ісьцячы розныя ўмовы, умоўныя ўласнай пратворай. |20|
Які божнік якое цела верай вельбіць жадае,
таго такой самай верай непахіснай я надзяляю. |21|
Верай такой зьяднаны ён імкне да яго ўлагоды,
беручы ад таго жаданьняў здаволі, што я вызначаю. |22|
Але канцавіты плён той маламудрымі тымі здабыты:
да багоў - хто багом абракае, да мяне - мае божнікі рушаць. |23|
Невыяўным, што ўпаў у выяву, мяне неразумныя лічаць,
ня знаючы бытак мой вышні, нязьменны, непераўзыходны. |24|
Я не для ўсіх відочны, йоґі магою сукрыты,
гэты змануты сьвет ня знае мяне, што няроджаны, вечны. |25|
Я ведаю ўсіх прамінулых, Ардж́уна, гэтак і бытных,
так і ўсіх будучых бытаў, але я невядомы нікому. |26|
Узьніклай з агіды і прагі двойства маной, Бга̄рата,
усе быты ў зман упадаюць у творыве, ворагаў пекла. |27|
Але людзі чыстага чыну, скончана гана якімі,
збытыя двойства зману бажаюць мяне ўсёй воляй. |28|
Для вызволі ад старасьці й сьмерці хто імкне, да мяне дапаўшы,
таго брагман̣а ўведвае цалкам, прасамасьць і чын суцэльна. |29|
Хто як прабыт і прабоства, і як прааброк мяне ўведаў,
той нават у час зыходу мяне ўведвае, едны чуваньнем. |30|

ОМ ТАТ САТ
такі ў велічных Багавітавых Песьнях, сьвятых упанішадах, брагма-ведзе, наставах йоґі, сумове сьвятога Кр̣шн̣ы і Ардж́уны сёмы ўзыход на імя "Йоґа знаньня і вызнаньня".

Пераклаў з санскрыту Міхась Баярын.

No comments:

Post a Comment