Спадчына

Спадчына - гэта асабовая сувязь настаўніка і вучня. 

Спадчына перадае знаньне. Але гэта не само знаньне, і не ягоныя вытворы, і ня збор яго носьбітаў. Гэта сувязь дзьвюх асобаў. Чын спадчыны адзінкавы і асабовы.

Паміж імі адбываецца размова. Знаньне выражаецца мовай. Спадчына - гэта вывучэньне Мовы. Спадчынай валодае той, хто яе вывучыў і можа ёй гаварыць.

Настаўнік - гэта вучань свайго настаўніка. Сувязь настаўнікаў і вучняў утварае род. Спадчына ўзыходзіць да сваёй крыніцы, настаўніка настаўнікаў. Спадчына вядзе да Пачатаку. 

Сувязь Спадчыны падобна на сувязь дзяцей і бацькоў. Але яшчэ больш верна, што сувязь дзяцей і бацькоў падобна на сувязь настаўнікаў і вучняў.

Вучань пераймае свайго настаўніка. І ўсе яны пераймаюць першага настаўніка. Таму навучаньне ў настаўніка - гэта асабовая сувязь з Пачаткам, крыніцай Мовы. 

Стаўленьне да настаўніка робіць настаўнікам. Таму вучнёўства сваім зьяўленьнем усталёўвае вось сьвету і стварае сувязь з Пачаткам.

Настаўнікам можа быць толькі асоба. У сьвеце Спадчыны за дзеяй стаіць воля. Калі гарыць агонь ці дзьме вецер, гэта робіць нехта. Агонь, Вецер, Мова, Спадчына і Таява могуць быць настаўнікамі, калі ўбачыць за імі Асобу.

Чын Спадчыны паўтараецца. Паўтор утварае кола. Праз кола Спадчыны стажарам праходзіць сувязь з Пачаткам. Каб утрымліваць сувязь з Пачаткам, чын спадчыны мае доўжыцца і паўтарацца.

Аднаўленьне Спадчыны - гэта аднаўленьне таго кола і стажара, ля якога Пачатку прыносіцца аброк вучнёўства.