Радасьць

1.4.1. ātmaivedam agra āsīt puruṣavidhaḥ. so 'nuvīkṣya nānyad ātmano 'paśyat. so 'ham asmīty agre vyāharat. tato 'haṃnāmābhavat. tasmād apy etarhy āmantrito 'ham ayam ity evāgra uktvāthānyan nāma prabrūte yad asya bhavati. sa yat pūrvo 'smāt sarvasmāt sarvān pāpmana auṣat tasmāt puruṣaḥ. oṣati ha vai sa taṃ yo 'smāt pūrvo bubhūṣati ya evaṃ veda.
1.4.2. so 'bibhet tasmād ekākī bibheti. sa hāyam īkṣāṃ cakre, yan mad anyan nāsti kasmān nu bibhemīti. 
tata evāsya bhayaṃ vīyāya. kasmād dhy abheṣyat. dvitīyād vai bhayaṃ bhavati.
1.4.3. sa vai naiva reme. tasmād ekākī na ramate. sa dvitīyam aicchat. sa haitāvān āsa yathā strīpumāṃsau sampariṣvaktau. sa imam evātmānaṃ dvedhāpātayat. tataḥ patiś ca patnī cābhavatām. tasmād idam ardhabṛgalam iva sva iti ha smāha yājñavalkyaḥ. tasmād ayam ākāśaḥ striyā pūryata eva. tāṃ samabhavat. tato manuṣyā ajāyanta.
1.4.4. so heyam īkṣāṃ cakre - kathaṃ nu mātmana eva janayitvā sambhavati. hanta tiro 'sānīti. sā gaur abhavad vṛṣabha itaraḥ. tāṃ sam evābhavat. tato gāvo 'jāyanta. vaḍavetarābhavad aśvavṛṣa itaraḥ. gardabhītarā gardabha itaraḥ. tāṃ sam evābhavat. tata ekaśapham ajāyata. ajetarābhavad basta itaraḥ. avir itarā meṣa itaraḥ. tāṃ sam evābhavat. tato 'jāvayo 'jāyanta. evam eva yad idaṃ kiñca mithunam ā pipīlikābhyas tat sarvam asṛjata.

Bṛhadāraṇyaka-upaniṣad 1.4.1-4

1.4.1. Сам спачатку быў гэта ўсё ў відзе чалавека. Ён, агледзеўшыся, ня ўбачыў іншага ад сябе. "Гэта я" - так ён спачатку прамовіў. І ад таго стаўся я-іменным. І таму і цяпер пакліканы: "гэта я" - так спачатку сказаўшы, пасьля ўжо іншае імя гаворыць, якое ў яго ёсьць. Той, хто пярвей гэтага ўсяго, спаліў усё зло, таму ён чалавек (pur-uṣa). Спальвае напраўду той, хто так ведае, таго, хто жадае быць пярвей за яго.
1.4.2. Ён баяўся. Таму адзінокі баіцца. І ён агледзеўся. Калі няма нікога іншага ад мяне, чаго я баюся? І ад таго прайшоў яго страх. Бо каго яму баяцца? Ад другога напраўду ўзбываецца страх.
1.4.3. Але ён ня радаваўся. І таму самотны ня радуецца. Ён захацеў другога. І ён стаў такім, як жанчына і мужчына, якія абдымаюць адно аднаго. І такога сябе ён змусіў рухацца (apātayat) ў два бакі, і адтаго сталі быць муж (pati) і жонка (patnī). І таму мы як паловы цэлага - так мовіў Йа̄джнявалкйа. І таму гэтая прастора поўніцца толькі жанчынай. Ён быў зь ёй, і адтаго нарадзіліся людзі.
1.4.4. І яна азірнулася наўкол: як нарадзіўшы мяне зь сябе, ён ёсьць са мной? Даволі гэтага, адвярнуся. І яна сталася каровай, а ён быком. І ён быў зь ёй. І адтаго нарадзіліся каровы. Яна сталася кабылай, а ён канём. Асьліцай яна, а ён аслом. І ён быў зь ёй. І адтаго нарадзіліся непарнакапытныя. Казой сталася яна, а ён казлом. Авечкай сталася яна, а ён баранам.  І ён быў зь ёй. Адтаго нарадзіліся козы і авечкі. Такім чынам ён стварыў усё парнае, аж да мурашоў.