Чын у мове руху - гэта трохкутная будова, што складаецца з імені і явы. Імя чыну - гэта яго змысел, вяршыня трохкутніка, а ява - пасьлядоўнасьць зьдзяйсьненьня, аснова трохкутніка чыну.
Імя чыну яднае пасьлядоўнасьць і стварае яе працягласьць. Імя чыну само па сабе зьяўляецца трохутнай будовай, што мае крыніцу і цэль, адкуль і куды, з чаго у што.
Ява чыну зьяўляецца кругам, што можа мець некалькі крокаў. Але кожны крок кругу явы можа сам быць чынам - мець сваё імя і яву, змысел і пасьлядоўнасьць. Мова руху надбудоўвае імёны чыну над імёнамі чыну, ствараючы над-кругі і пад-кругі пасьлядоўнасьці.
Для зьдзяйсьненьня чыну патрэбна толькі мова часу, кожны крок якой забірае з сабой крок кругу чыну. Абнаўленьне дзеі адпаведна мове часу трымае "пару адначаснасьці", што заўжды складаецца з імені чыну і пэўнага кроку пасьлядоўнасьці. Чын чытаецца ў глыбіню, і ў гэтай глыбіні ствараецца цэласьць руху.
***
Прастора лічыцца звычайна належнай парадку быцьця, нібыта яна насамрэч існуе па той бок погляду. Але прастора - гэта толькі пэўны спосаб прадстаўленьня змыслу і як прадстаўленьне існуе і ствараецца па гэты бок погляду. Як такая прастора згортваецца пры засынаньні і разгортваецца пры прачынаньні.
Хаця ўсе змыслы, што ўтвараюцца мярэжай падзей - гэта ўжо змыслы прасторы, стварыць змысел прасторы і стварыць прастору руху - зусім розныя задачы. Але аб'ядноўваючы пасьлядоўнасьць у працягласьць, імя чыну стварае тым самым і першую прастору, расьцяг чыну ад крыніцы да цэлі.
Уявім сабе такі чын працягласьці, што мае імя і пасьлядоўнасьць, кожны крок якой у сваю чаргу зьяўляецца дзеяй, што аднаўляецца іншым чынам. Чын працягласьці трымаецца нязьменным цягам усяго чуйнаваньня, мовай часу абнаўляецца толькі зьмест яго крокаў.
Раўналежная зьмена ўсіх крокаў чыну працягласьці ставарае прастору руху. Разнастайная будова круга працягласьці стварае разнастайнасьць магчымых прастораў. Прастора прастораў - разготвае свае дзеі іншымі прасторамі.
Спадчына продкаў апісвае прастору як кола, крокамі якога зьяўляюцца староны сьвету, кожнай зь якіх адпавядае пара году, які таксама апісваецца як кола. Прастора - гэта чын у мове руху. Гэта выказваньне, унутры якога выказваюцца іншыя выказы. Прастора - гэта затрыманы круг часу, застылы ўспамін.
Імя чыну яднае пасьлядоўнасьць і стварае яе працягласьць. Імя чыну само па сабе зьяўляецца трохутнай будовай, што мае крыніцу і цэль, адкуль і куды, з чаго у што.
Ява чыну зьяўляецца кругам, што можа мець некалькі крокаў. Але кожны крок кругу явы можа сам быць чынам - мець сваё імя і яву, змысел і пасьлядоўнасьць. Мова руху надбудоўвае імёны чыну над імёнамі чыну, ствараючы над-кругі і пад-кругі пасьлядоўнасьці.
Для зьдзяйсьненьня чыну патрэбна толькі мова часу, кожны крок якой забірае з сабой крок кругу чыну. Абнаўленьне дзеі адпаведна мове часу трымае "пару адначаснасьці", што заўжды складаецца з імені чыну і пэўнага кроку пасьлядоўнасьці. Чын чытаецца ў глыбіню, і ў гэтай глыбіні ствараецца цэласьць руху.
***
Прастора лічыцца звычайна належнай парадку быцьця, нібыта яна насамрэч існуе па той бок погляду. Але прастора - гэта толькі пэўны спосаб прадстаўленьня змыслу і як прадстаўленьне існуе і ствараецца па гэты бок погляду. Як такая прастора згортваецца пры засынаньні і разгортваецца пры прачынаньні.
Хаця ўсе змыслы, што ўтвараюцца мярэжай падзей - гэта ўжо змыслы прасторы, стварыць змысел прасторы і стварыць прастору руху - зусім розныя задачы. Але аб'ядноўваючы пасьлядоўнасьць у працягласьць, імя чыну стварае тым самым і першую прастору, расьцяг чыну ад крыніцы да цэлі.
Уявім сабе такі чын працягласьці, што мае імя і пасьлядоўнасьць, кожны крок якой у сваю чаргу зьяўляецца дзеяй, што аднаўляецца іншым чынам. Чын працягласьці трымаецца нязьменным цягам усяго чуйнаваньня, мовай часу абнаўляецца толькі зьмест яго крокаў.
Раўналежная зьмена ўсіх крокаў чыну працягласьці ставарае прастору руху. Разнастайная будова круга працягласьці стварае разнастайнасьць магчымых прастораў. Прастора прастораў - разготвае свае дзеі іншымі прасторамі.
Спадчына продкаў апісвае прастору як кола, крокамі якога зьяўляюцца староны сьвету, кожнай зь якіх адпавядае пара году, які таксама апісваецца як кола. Прастора - гэта чын у мове руху. Гэта выказваньне, унутры якога выказваюцца іншыя выказы. Прастора - гэта затрыманы круг часу, застылы ўспамін.
No comments:
Post a Comment